ฝูงปลา

นกตะวัน

ผมกับนายตี๋พยายามมองหา นกกางเขนน้ำหลังเทา (Slaty-backed Forktail) ซึ่งเป็นนกเจ้าถิ่นประจำลำตะคอง แต่มองหาเท่าไรก็ไม่พบ เห็นแต่ นกเด้าลมหลังเทา (Grey Wagtail) ซึ่งบินอพยพย้ายถิ่นมาหากินบนลานหินที่มีน้ำไหลเอื่อยลัดเลาะผ่าน แม้แต่ ตะกอง (Indochinese Water Dragon) ซึ่งเป็นกิ้งก่าขนาดใหญ่สีเขียวที่ชอบอาศัยอยู่เป็นประจำริมลำตะคอง เราก็หาไม่พบ แต่เหลือบไปเห็นปลามากมายว่ายเวียนวนรวมกันในวังน้ำตื้นใกล้ตลิ่ง
มองน้ำไหลให้เห็นเป็นฝูงปลา		
เหลือคณานับร้อยค่อยเคลื่อนผัน
คล้ายตะเพียนเวียนย้ายแหวกว่ายกัน		
ลำตัวสั้นสีเงินเชิญชวนมอง	
ยามเอี้ยวหัวตัวหางกลางแดดจัด		
เกือบแจ่มชัดเฉิดฉายกายไม่หมอง
เกล็ดแวววาวพราวแสงแห่งน้ำคลอง		
เมื่อแสงส่องสะท้อนน้ำเห็นรำไร
โอ้มัจฉาหน้านี้มีแต่ช้ำ			
เคยดื่มด่ำดำผุดมุดน้ำใส
ต้องทนทุกข์ขลุกแอ่งแล้งน้ำใจ		
น้ำขุ่นไปเป็นประจำคล้ำสิ้นดี
รอเวลาหน้าฝนทนอีกหน่อย			
น้ำเก่าค่อยเคลื่อนย้ายห่างหายหนี
น้ำป่าใหม่ไหลบ่ามาทันที
นับแต่นี้น้ำใสสุขใจนาน		
ผมพยายามมองดูให้รู้แน่ชัดว่าเป็นปลาอะไร แต่มองดูอย่างไรก็บอกได้แต่เพียงว่าเป็นปลาในวงศ์ปลาตะเพียน (Family Cyprinidae) เพราะรูปร่างคล้ายปลาตะเพียน แต่มีจุดสีดำที่โคนหางด้วย ผมรู้สึกแปลกใจอยู่หน่อย ทำไมปลาเหล่านี้จึงมารวมฝูงกันใกล้ๆตลิ่ง ทำราวกับว่าจะมารอฮุบอาหารหรือข้าวสุกจากใคร ผมเดาเอาเองว่า พระธุดงค์รูปนั้นคงเอาข้าวสุกมาโปรยให้ปลาฝูงนี้เป็นประจำ ปลาจึงไม่ยอมเวียนว่ายไปไหน