ขอบคุณ
LUNA SEA
ฉันก้าวมาไกลมากจากจุดเริ่ม
แผลพิษเพิ่มเชื้อไฟในตัวฉัน
ไฟที่ร้อนแรงจ้ากว่าตะวัน
โหมพลักดันให้เท้าก้าวย่างไป
เหลียวดูแนวรอยเท้าที่ก้าวไป
บางครั้งหวาน. . .บางครั้งนั่งร้องไห้
ค่าสำหรับเรียนรู้ดูใจใคร
คือเสียทั้งน้ำใจและน้ำตา
ผ่านวันแห่งความทุกข์มา. . .มากกว่ามาก
ฉัยซึ่งฝากแผลใจให้รักษา
ไร้คนคอยแลเหลียวช่วยเยียวยา
จนชินชาในอารมณ์จมแต่ทุกข์
พิษแผลใจแต่ละครั้งยังบ่มพิษ
คอยออกฤทธ์รังควานผลาญความสุข
แต่ละครั้งพิษร้ายขยายลุก
ได้ช่วยปลุกศรัทธามากกว่าเดิม
ศรัทธาที่สายรุ้งโค้งคุ้งฟ้า
เป็นศรัทธาแน่วแน่ตั้งแต่เริ่ม
พิษผิดหวังคอยก่อคอยต่อเติม
ให้ยิ่งเพิ่มความมั่นใจในวิญญาณ์
ฉันยังอยู่ไกลมากจากจุดหมาย
เริ่มเหนื่อยหน่ายที่จะก้าวเท้ามุ่งหน้า
ขอบคุณเธอที่ให้ทุกข์ปลุกศรัทธา
ถึงแม้ว่าจะเพิ่มแผลให้แค่ใจ