เธอมีความจริงใจให้เสมอ จึงเลศเลอล้ำค่ายิ่งกว่าแก้ว แต่ฉันเหมือนคนที่ไม่มีแวว มิคงแนวแก้วจึงพรากหลุดจากมือ วันเก่าเก่าจึงเหมือนเพื่อนสนิท แต่เกินจิตจักประพฤติเข้ายึดถือ ยับยั้งไว้ไม่ให้ใครเขาลือ จึงไม่ยื้อไม่แย่งแข่งกับใคร คิดถึงวัน. . .เก่าเก่าก็. . .พอเป็นสุข แม้จักทุกข์ท่วมกมลก็ทนได้ แม้กายเราห่างเหินไกลเกินไกล หากแต่ใจฉันอยู่เป็นคู่เธอ ถึงมีสิทธิ์ก็เหมือนเลือนจากสิทธิ์ แต่มีจิตอิสระอยู่เสมอ จึงทูนค่ารักเทิดไว้เลิศเลอ และเสนอเศร้าไว้มอบใจตน รักคงค่าของมันจนวันดับ ให้ทุกข์ทับถมครองจนหมองหม่น คน. . .คนนี้ยอมสิ้นไม่ดิ้นรน ขอเป็นคนคงค่าราคารัก ต่อให้อยู่แห่งไหนจนไกลแสบ ใจหนักแน่นน้อมนำรักจำหลักใส เทิดรักนอบมอบให้ด้วยใจภักดิ์ หากจะหัก . . . รักฉันลง. . .ก็จงทำ
LUNA SEA 13 ก.พ. 2547 16:49 น. - ID 46702 
693
1
0
13 กุมภาพันธ์ 2547 21:27 น. - comment id 215887
ฉันจะหักรักเธอนั้นได้อย่างไร ในเมื่อเธอมีใจไม่เปลี่ยนผัน และซื่อตรงคงมั่นนั้นนานวัน และฉันเองก็ผูกพันนั้นกลับเธอ *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
