ผู้ชายเอ๋ย
LUNA SEA
โซมาแต่ชาติไหนผู้ชายจ๋า
จึงตามล่าความสาวเอาความสวย
ยกศักดิ์ศรีข่มคนว่าตนรวย
ได้ทีฉวยโอกาสก่อราคี
เชอะ. . .ผู้ชายนี้หนาช่างน่าขำ
กลั่นกรองคำออกมาน่าบัดสี
ให้เกียรติสูงถูกมานะของสตรี
สุดท้ายที่ออกจากลิ้นสิ้นความจริง
พอได้ทีหญิงกล้าก็ทำชั่ว
จนหญิงมัวหมองหม่นจนทุกสิ่ง
ข่มขู่เอาแต่ได้ไม่ประวิง
แล้วทอดทิ้งปล่อยไว้โดยไม่แล
หลอกลวงได้จนหนำชื่นช่ำจิต
โดยไม่คิดว่าสตรีนี้เพศแม่
หวังความสุขหลอกลวงใส่ดวงแด
คิดให้แท้แน่หรือคือสตรี
หยุดเสียเถอะหยุดทีฉันนี้ขอ
หยุดลวงล่อหญิงให้ไร้ศัดิ์ศรี
หยุดสร้างบาปสร้างกรรมจงทำดี
คาวโลกีสิ้นสุด. . . หยุดเถอะชาย