โอ้ใจเอ๋ยใจเราใยเศร้านัก ใจที่รักเศร้าไปไฉนนี่ ใจหนอใจเจ้าใยไม่รักดี โดนขยี้เจ็บช้ำสุดช้ำใจ จะไม่เศร้าอย่างไรหนอใจจ๋า เป็นเพราะว่าคนรักเราผลักไส ไหนเคยบอกว่ารักปักหทัย แต่แล้วใยทอดทิ้งให้หญิงตรม เมื่อก่อนนี้รักหวานปานน้ำผึ้ง รักตราตรึงซึ้งใจไม่ขื่นขม เขาเคยออดอ้อนใจให้ชื่นชม เฝ้าหว่านลมฝากรักภักดิ์ยาใจ เถอะที่รักเมื่อเธอเจอคนอื่น ขอให้ชื่นสุขสมอย่าตรมไหม้ ส่วนตัวฉันเจ็บปวดรวดร้าวใจ ก็ขอให้โชคดี. . .เถิดที่รัก