ลาพักผ่อน ห้าวัน หนีความเศร้า จะลองเอา กายและใจ ไปฝึกฝน หันหน้าสู่ พึ่งพระธรรม ให้หายร้อนรน เพื่อฝึกตน ให้หายเมา กิเลสมาร วันแรกเข้า ในศาลา หน้าตาตื่น ไหว้ทั้งยืน ไม่คุกเข่า น่าสงสาร เพียงเข้าวัด ยังเก้งก้าง ไม่ชำนาญ พิธีการ อะไรก็ ไม่รู้เลย เป็นครั้งแรก ที่ตัดใจ เข้าปฏิบัติ หลวงพ่อนัด ให้มา อย่าทำเฉย ปะป๋าเอง ท่านขับรถ ไปส่งเลย บอกเปิดเผย หากปล่อยไว้ ไม่เป็นคน แม้เข้าวัด ยังไม่หาย คลายความเศร้า นี่ตัวเรา เป็นอะไร น่าสับสน คิดถึงเขา ไม่เคยลืม หมองกมล คิดถึงคน ที่จากไกล ไม่ลืมเลือน ลงได้รัก ปักหัวใจ ใช่ลืมง่าย ถึงเขาร้าย ก็ยังจำ หาใดเหมือน ชีวิตเรา เหมือนเป็นคน ที่ขาดเพื่อน แม้อยู่เรือน ยังนั่งเหงา เศร้าใจจัง กลอนครั้งหน้า จะนำพา ให้เกิดสุข ปลดเปลื้องทุกข์ ทั้งกายใจ ให้สุขสันต์ เป็นสิ่งดี นั่นคือผล แห่งการนั้น การที่ฉัน เขาปฏิบัติ เดินจงกลม
sun strom 11 ก.พ. 2547 10:46 น. - ID 46512 
969
3
0
11 กุมภาพันธ์ 2547 12:21 น. - comment id 214899
อนุโมทนาสาธุบุญกุศลถูกทางสว่างไสวในธรรม นำไปให้สงบใสกระจ่างในทางธรรม
11 กุมภาพันธ์ 2547 17:32 น. - comment id 215003
ให้ธรรมะได้ชนะใจ ทำอะไรก็ให้ใจสุขสม สมาธิปัญญามาให้ชม จึงเกิดความภิรมณ์ในจิตใจ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งได้ดีมากเลย*-*
12 กุมภาพันธ์ 2547 12:03 น. - comment id 215084
หน้าส่วนตัว
... ความรักครั้งแรก ยากนักจักลืม ...
... สุข - ทุกข์ เพียงใด จดจำฝังใจ ไม่รู้ลืม ลืมยากมากน้ะ ...
พายุ สุริยะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
