ความคิดถึงที่กั้นระหว่างเรา มีม่านบางของความเหงาที่ไม่เห็น แต่กำจัดมันไปก็ยากเย็น ความคิดถึงมองไม่เห็น....แต่เหงาใจ นี่คือเหงา....นี่แหละเหงา คือความจริงที่ใจเรากักเก็บไว้ เจ็บปวด...ทรมาน...ปานใด มันยิ่งลึกลงในใจทุกวัน เคย...รู้สึกไหม เวลาที่ไม่มีใครนั้น จะมองไปทางไหน...ก็เหมือนกัน ไม่มีสักคนให้ฉัน...พูดจา ไม่มีเลย...สักคน มาเข้าใจเหตุผล..คนไร้ค่า คนที่ไม่มีอะไร..ในสายตา คนที่รู้แต่ว่า...เหงาเป็นไง
burst 10 ก.พ. 2547 12:40 น. - ID 46457 
934
5
0
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:16 น. - comment id 214457
ต้องฟังเพลงนี้ประกอบด้วย จะได้อารมณ์ สุดๆ ^-^ http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1115
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:48 น. - comment id 214469
ในความโดดเดี่ยว.....ย่อมเข้าใจความโดดเดี่ยว ในความชอกช้ำ.......ย่อมเข้าใจความชอกช้ำ ในความปวดร้าว......ย่อมเข้าใจความปวดร้าว ในความอาดูร...........ย่อมเข้าใจความอาดูร ในความขมขื่น.............ย่อมเข้าใจความขมขื่น..... ในความอ้างว้าง..............ย่อมเข้าใจความอ้างว้าง ในความเจ็บปวด................ย่อมเข้าใจความเจ็บปวด ท่านจะเรียกความเข้าใจ......ว่าความสะเทือนใจ หรือความรู้สึกอันใดก็แล้วแต่....... ผัสสะวรรณะของท่านนั้น........ย่อมสะท้อนใจ.. อันแผ่ขยายไพศาลจาก...ความปราถนาให้เขาพ้นสภาพ.....ทุกข์อันบรรยายมิได้นั้นให้หมดไป การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! . ในนามของความรัก หากแม้นประตูนรกจะเปิดด้วยข้าฯได้ปฏิบัติเช่นนั้นให้ผัสสะแปดเปื้อนไปอยู่กับ โลกียธรรมสักเท่าใด หากแม้นจะพันธนาการก่ายเกี่ยวข้าฯไว้ในนรกนั้น.....ข้าฯหาได้หวั่นใดไม่กระไรเลย....... นำมารวมตอบกันสองสามกระทู้ให้ดูไม่จืด ในใจ ก็จะหนักใครที่ไหนเล่าหนา........วะ วันนี้พอมีเวลาครึ้มฟ้าครึ้มฝนยกหมดกระทู้สองสามกระทู้มารวมกันดูไม่จืดตอบให้อ่านกันสะใจซะทุกคนเลยนะอิอิ แบบว่า ขนม พอสมน้ำยา ตามด้วยพิซซ่า แล้วก็ซาลาเปา ตามด้วยเฉาก๊วย แล้วก็เกาเหลา เอ้า เอาเข้าไป เอาไปให้มันหายเหงาซะ โฮ้ย ฟ้ามั้นจะซึมอะไรยังงี้......... ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 17:54 น. - comment id 214550
อยู่กับตัวเองบ้างก็ดีนะ เพราะเราคงไม่มีใครที่จะอยู่กะเราได้ 24 ชม.หรอก ก็เหงานี่ล่ะนะเพื่อนที่ดีที่สุด
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:15 น. - comment id 214690
ฉันเคยเป็นอย่างนี้เสมอมา ไม่มีคนห่วงหาและชิดใกล้ มีแต่ความเหงามาพักใจจิตใจ และหวั่นไหวกับความร้าวใจที่ร้าวราน *-*กลอนไพเราะเสมอนะค่ะ แต่งเก่งจริง ๆ *-*
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:43 น. - comment id 214726
เก่งจังพี่.. ผมก็ชอบเพลงนี้เหมือนกันคับ.. ^_^
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:45 น. - comment id 214729
หน้าส่วนตัว
เป็นเพลง ..ของเรน..
..บทกวี .. ก็ ของเรน.. อิอิอิ..
ก็ ..ตอนนี้ ...
..เรนเหงา...นะคะ..
แวะมา ..ทักทาย..บทกวีของเรน...
10 กุมภาพันธ์ 2547 23:50 น. - comment id 214802
คุณไม่รู้จักความเหงาจริงๆหรอกว่าเป็นยังไง... ก็เห็นยักคิ้วทะเล้นอยู่ได้...
11 กุมภาพันธ์ 2547 12:02 น. - comment id 214895
ผมล่ะชอบคุณ...ไอ้ขี้หลี...จริงๆเลย...พับผ่าสิ 55555555555555 ทำไมผมจะไม่รู้จักความเหงา คนเหมือนกันน่ะ ใครไม่เคยเหงาก็คงไม่ใช่คนแล้วล่ะ อีกอย่าง ผมชอบเพลงนี้นะ peacemaker ผมว่าเค้าแต่งดี ร้องดี ก็เท่านั้นเอง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
