ห้วยแม่ใจ

นกตะวัน

นายเกษตรได้ขอตัวแยกไปเดินตามลำพังเพื่อหามุมถ่ายภาพ ผม พี่หนู และสาวอ้วนจึงเดินไปเรื่อยๆตามถนนที่อ้อมผ่านด้านหลังอาคารอาบน้ำ แล้วมาหยุดยืนอยู่ริมถนนเมื่อแลเห็นแอ่งน้ำกว้างที่แห้งผากจนพื้นดินแตกระแหง เพราะมีนกเดินอยู่บนพื้น พอยกกล้องขึ้นส่องดูจึงได้เห็น นกอุ้มบาตร (White Wagtail) สีขาวนวลเดินอุ้มบาตรสีดำไว้ที่หน้าอก พร้อมกับกระดกหางขึ้นๆลงๆตามแบบฉบับของนกชนิดนี้ แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆจนมาถึงห้วยแม่ใจ
ห้วยสายนี้มีชื่อคือแม่ใจ			
น้ำเย็นใสสาดหลั่งสะพรั่งป่า
จากภูผาผ้าห่มปกไหลซกช้า			
เลาะเรื่อยมาล้าแรงไม่แข่งใคร
แต่สายน้ำช้ำใจให้รันทด			
เขื่อนกำหนดกดขี่น้ำหรี่ไหล
บีบลำห้วยสวยเย็นน่าเห็นใจ			
เมื่อหลั่งใส่แสนอึดอัดจำกัดแรง
แล้วเลาะเรื่อยเฉื่อยไหลไปจนถึง		
สถานซึ่งสร้างไว้ใช้แอบแฝง
นั่งพลอดพร่ำรำพันไปไม่ระแวง		
ฤๅเคยแล้งแห้งน้ำใจให้ใครเมิน
ทั้งให้น้ำฉ่ำชุ่มที่ลุ่มดอน			
ไม่เดือดร้อนไร่นาน่าสรรเสริญ
หอมผักชีลิ้นจี่ส้มอุดมเพลิน			
เขียวแทบเขินเกินงามอร่ามจริง
ริมห้วยแม่ใจมีร้านส้มตำไก่ย่างเปิดบริการด้วย เพราะข้างลำห้วยในช่วงนี้มีม้านั่งไว้ให้นักท่องเที่ยวมานั่งเล่นกินลมหรือพลอดรักกันตามประสาหนุ่มสาว ทั้งยังมีสะพานแขวนทอดข้ามลำห้วยไปยังฝั่งตรงกันข้าม ซึ่งมีลานโล่งภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ พร้อมด้วยม้านั่งพักผ่อนเช่นกัน แต่เรามิได้เดินข้ามไป ได้แต่ส่องกล้องมองหานกตามเกาะแก่งในลำห้วย เผื่อโชคดีได้เห็นนกหายากที่อยากเห็นอย่างเช่น นกกระเต็นดำขาวใหญ่