จุดแรกคือพบ จุดจบคือจาก เมื่อพบต้องพราก เมื่อจากต้องเจอ ถ้าจะตัด..ก็ตัดให้พ้นใจ อย่าให้เหลือเยื่อใย..ไว้ทอฝัน อย่าให้เหลือแม้เศษเสี้ยว..ไว้เกี่ยวพัน เคยรักกันมากแค่ไหน..จะได้ลืม ใช่หยิ่งหรืออวดดี ที่ยอมหลีกหนีใช่ขี้ขลาด ที่เมินเฉยใช่วางมาด เพียงแค่รู้สึกแขยงขยาดในน้ำใจ ที่จากมาใช่ว่าไม่รัก ที่หาญหักเพราะรับไม่ไหว ที่มีหนึ่งแล้วสองใครรองใคร ที่สำคัญแบ่งใจให้หลายคน หัวเราะ ทั้งที่ร้องไห้ ฉันนี่แหละทำได้ เชื่อไหม ชินชาแล้ว กับการทำใจ ยิ้มแย้มแจ่มใส ทั้งที่หัวใจยับเยิน รักนะ จึงเฝ้ารอ จึงมาง้อ จึงมาหา คิดถึง จึงพูดจา เธอเย็นชา จึงเงียบไป
ชายน้อย 29 ม.ค. 2547 18:46 น. - ID 45647 
785
1
0
29 มกราคม 2547 21:09 น. - comment id 209284
กลอนเพราะ ความหมายดีด้วยค่ะ *________*
30 มกราคม 2547 00:08 น. - comment id 209393
ใช่จะยิ่งที่ไม่โทรหา ทั้งที่ยังเห็นค่าในตานี้ แต่ก็ต้องยอมทนไม่สนเธอคนดี เพราะฉันคนนี้ไม่อยากเจ็บหัวใจ *-*กลอนไพเราะ แถมความหมายดีมากเลยคะ แต่งเก่งจัง*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
