มะห้า

นกตะวัน

นักดูนก 2-3 คนยังคงส่องกล้องมองดูนกเขนเทาหางแดงบนก้อนหินหน้าน้ำตก นายโดมได้เดินมาถึงพร้อมด้วยกล้องถ่ายรูปคู่ใจ แล้วเดินลงลุยน้ำตามถ่ายภาพผีเสื้อตัวโน้นบ้างตัวนี้บ้าง ส่วนผมเดินห่างจากลำห้วยขึ้นมาตามถนนที่กลับไปบ้านเอเฟรมเพราะได้ยินเสียงนกปรอดภูเขาร้องรับกัน พอแหงนหน้าขึ้นมองหา จึงได้เห็นนกหลายตัวชุมนุมกันอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่งริมถนน ใต้ต้นไม้ต้นนี้มีผลสีม่วงดำร่วงหล่นอยู่ด้วย นกคงมาจิกกินอย่างแน่นอน
ต้นสูงใหญ่ใบหอกปลายออกแหลม		
ผลิดอกแซมแต้มไว้สดใสขาว
ดั่งชมพู่ดูเห็นแลเด่นสกาว			
เกสรน้าวยาวออกดอกสวยยิ่ง
ครั้นมีผลล้นหลามตามซอกใบ		
แลเห็นได้ไม่ยากจากปลายกิ่ง		
คล้ายลูกหว้าน่าหม่ำม่วงดำจริง		
สุกร่วงกลิ้งทิ้งหล่นจนเหลือเฟือ
เมื่อนกรู้กรูกันหันมากิน			
อร่อยลิ้นสิ้นลดหมดไม่เหลือ
เป็นอาหารทานดีไม่มีเบื่อ			
ช่วยจุนเจือเพื่อนกวิหคไพร
ยามเข้าป่าคราใดถ้าได้เห็น			
ไม้สูงเด่นเช่นหว้าอย่าไปไหน
หากเห็นผลหล่นทิ้งกลิ้งอยู่ใต้		
อดใจไว้ได้ชมนกวิหคดี	
เมื่อกลับไปตรวจสอบจากหนังสือ ต้นไม้เมืองเหนือ ของ ไซมอน การ์ดเนอร์ และคณะจึงทราบว่าเป็นต้น มะห้า (Syzygium albiflorum) พรรณไม้ในสกุลเดียวกับหว้าและชมพู่ ในวงศ์ Myrtaceae ซึ่งขึ้นอยู่ทุกระดับความสูง และพบได้ทั่วไปในป่าดิบเขา ในขณะที่พรรณไม้ชนิดอื่นในสกุลเดียวกันมักพบในป่าที่ต่ำกว่านี้ แต่เนื่องจากผลสุกมีลักษณะคล้ายกับผลหว้าหรือมะเกี๋ยง จึงทำให้บางคนเรียกรวมๆกันว่า หว้า หรือ มะเกี๋ยง ไปด้วย