เสียงแห่งพงไพร

นกตะวัน

เสียงร้องแสนไพเราะของนกชนิดหนึ่งดังมาจากยอดไม้เบื้องบน ผมลุกขึ้นแล้วแหงนหน้ามองหาที่มาของเสียงร้อง จึงได้พบเจ้าของเสียงร้อง นกปรอดหงอนปากหนา (Crested Finchbill) เกาะเด่นอยู่บนยอดไม้ โชว์ปากหนาอย่างกับนกกระจาบ และขนหงอนงอนไปข้างหน้าสวยมากทีเดียว ในขณะที่เสียงร้องของนกชนิดอื่นเริ่มดังขึ้นบ้าง พอยกกล้องขึ้นส่องหา จึงได้เห็น นกปรอดสีขี้เถ้า (Ashy Bulbul) และ นกปรอดภูเขา (Mountain Bulbul) เกาะอยู่ใกล้ๆกัน
ดังจ๊อกจ๊อกจ้อกโครมน้ำโถมหลั่ง		
สายลมพลั้งกระทั่งใบหวิวไหวสั่น
จักจั่นหยุดกลั่นเสียงสำเนียงพลัน		
ส่วนผึ้งนั้นสั่นหึ่งบินพึ่งทราย
เหล่าปรอดพลอดพร่ำคำไพเราะ		
ทำนองเสนาะเพราะจังกระทั่งสาย
แทรกเสียงเขาเคล้าคู่คูกิ่งปลาย		
ฟังสบายหายเมื่อยไม่เหนื่อยแรง
กรอบแกรบดังดั่งใบแห้งแย่งกันเหยียบ		
ไม่เงียบเชียบเฉียบฟังดั่งเสแสร้ง
นักดูนกระหกเหินเดินย่ำแรง			
ก่อนยื้อแย่งแข่งคุยลุยห้วยมา
ณ ที่นี่มีเสียงจำเรียงแจ้ว			
เพราะเพริศแพร้วแว่วฟังดั่งเรียกหา
เป็นเสียงแห่งแหล่งไพรห่างไกลตา		
กลางพนาป่าเขาฉันเฝ้าฟัง
สมาชิกชมรมอนุรักษ์นกและธรรมชาติล้านนาทยอยกันเดินมาหยุดอยู่ที่ริมห้วย เพราะทุกคนอยากเห็นนกเขนเทาหางแดงตัวนั้น น้องต้นซึ่งเดินมาด้วยรีบตั้งกล้องเทเลสโคปเล็งไปที่ก้อนหินใหญ่ เมื่อเห็นนกตัวนั้นเกาะอยู่ แล้วนักดูนกต่างทยอยกันเข้าไปดูผ่านกล้องเทเลสโคป ในไม่ช้าสมาชิกหลายคนได้เดินกลับไป แต่บางคนยังยืนอยู่แถวนั้น จนได้เห็น นกเขนหัวขาวท้ายแดง (White-capped Water Redstart) ซึ่งพึ่งบินมาเกาะบนกิ่งไม้เหนือน้ำตก