สาบเสือ

นกตะวัน

เราเดินลงเนินมาเรื่อยๆจนมาถึงหัวโค้งแรกซึ่งในขณะนี้มีแสงแดดส่องจัดเต็มที่เพราะเป็นที่โล่ง แลเห็น ผีเสื้อกะทกรกแดง (Red Lacewing) และ ผีเสื้อตาลหางแหลม (Cruiser) บินวนเวียนไปมา บางตัวบินลงตอมดอกสาบเสือที่ขึ้นอยู่เป็นดงริมถนนจนหนาแน่นเต็มไปหมด ผมกับสาวอ้วนจึงขอตัวแยกจากกลุ่มของนายวัชระเพื่อเดินดูผีเสื้อในบริเวณนี้กันก่อน แม้ว่าผมจะไม่ค่อยชอบอยู่ใกล้ดอกสาบเสือเท่าไรนัก เพราะทั้งต้นใบและดอกมีกลิ่นเหม็น
แดดสาดส่องต้องทาบดงสาบเสือ		
ขาวนวลเรื่อเจือทองผ่องทั้งป่า
มองทางไหนไกลใกล้ให้แสบตา		
กลางแสงจ้าท้าลมพัดข่มมา
ยามลมพลิ้วหวิวไหวไกวต้นแกว่ง		
ช่อดอกแย่งแข่งเอนเบนเข้าหา
เหมือนลูกคลื่นเคลื่อนคล้อยทยอยมา		
จ้องจนพร่าตาลายคล้ายวิงเวียน
เหล่าผีเสื้อเมื่อเห็นลงเฟ้นหา			
ตอมมาลาหาน้ำหวานพานคลื่นเหียน
ด้วยกลิ่นเหม็นเน้นมากอยากอาเจียน		
เห็นแล้วเลี่ยนเอียนดอกออกทุกวัน
เขาจึงเรียกเพรียกไปใช้สาบเสือ		
เหม็นน่าเบื่อเมื่อลมข่มดอกสั่น
กลิ่นเสือสางพรางไว้ส่งไปพลัน		
ให้เรานั้นทันดมเมื่อลมโชย
สาบเสือ หรือ หญ้าเสือหมอบ (Eupatorium odoratum L.) ซึ่งคนภาคเหนือเรียกว่า หญ้าเมืองวาย แต่คนภาคอีสานเรียกว่า หญ้าเมืองฮ้าง หรือ หญ้าเหม็น เป็นพรรณไม้ในวงศ์ Asteraceae สูง 1-3 เมตร อายุปีเดียว ออกดอกในฤดูหนาว ขึ้นอยู่ข้างถนนหรือในที่รกร้างทั่วไป แต่ไม่มีใครสนใจนัก เพราะทั้งต้นใบและดอกมีกลิ่นเหม็น แต่ยามเดินป่าคราใด ถ้าหากทากเกาะหรือหนามขีดข่วนจนเลือดไหลไม่หยุด นำใบสดมาขยี้พอกปากแผลห้ามเลือดได้