มรกตผ้าห่มปก

นกตะวัน

เนื่องจากบ่ายคล้อยมากแล้วและเรายังต้องเดินลงดอยเพื่อกลับที่พัก ถ้าหากลงช้ากว่านี้อาจมืดค่ำระหว่างทางเสียก่อน เราสามคนจึงตัดสินใจเดินลงดอยในตอนนี้ บางทีอาจโชคดีได้เห็นนกขัติยาระหว่างเดินลงก็เป็นได้ เราจึงมิได้รีบเดิน แต่เดินหานกดูนกไปเรื่อยๆ แต่น่าแปลกใจทำไมเราไม่พบผีเสื้อเลยแม้แต่ตัวเดียว ทั้งๆที่ผ้าห่มปกเป็นนิวาสถานแห่งเดียวในประเทศไทยของผีเสื้อไกเซอร์ (Kaiser-I-Hind) ซึ่งมีผู้ตั้งฉายาให้สวยหรูว่า มรกตผ้าห่มปก
สวยจริงหนอลออเชียวเขียวสุกใส		
เมื่อแดดไล้ให้เหลือบทองเคลือบสี
แวววาววับระยับแสงแห่งพงพี		
ดุจอัญมณีมีปีกหลบหลีกบิน
ผีเสื้องามนามไกเซอร์เจอที่นี่			
เขียวขจีสีงดงามอร่ามสิ้น	
ปีกหลังแซมแต้มทองต้องอาจิณ		
ยามโผผินบินผ่อนไม่อ่อนแรง
เหินเหนือดอยคอยคู่อยู่ยอดไม้		
แล้วบินไต่ไล่ระดับร่อนรับแสง
เปล่งประกายคล้ายมรกตใสสดแพง		
ชื่อเสียงแห่งแหล่งดอยพลอยกระจาย	
ดึงดูดคนค้นหาขึ้นมาดอย			
สร้างห้างน้อยคอยรับจับไปขาย
จนเผ่าพันธุ์นั้นลดหมดเกือบวาย		
โชคไม่ร้ายกฎหมายกุมคอยคุ้มครอง			
เมื่อครั้งที่ผมเดินทางขึ้นดอยผ้าห่มปก 2-3 ปีก่อน ตามยอดไม้บนดอยแห่งนี้ในระดับความสูง 1,800-2,000 เมตร มักเต็มไปด้วยห้างที่ชาวเขาสร้างไว้เพื่อขึ้นไปใช้สวิงตวัดจับผีเสื้อชนิดนี้ที่บินร่อนไปมาเหนือยอดไม้ และยังเคยเห็นผีเสื้อตัวหนึ่งในซองกระดาษที่ชาวเขาพ่อค้าคนกลางเอาออกมาให้ดูอีกด้วย เพราะในสมัยนั้นมีการจับผีเสื้อชนิดนี้นำไปขายกันมากเนื่องจากได้ราคาดี ถ้าเป็นผีเสื้อตัวเมียบางตัวอาจมีราคาขายปลีกถึงตัวละ 50,000 บาททีเดียว