ป่าดึกดำบรรพ์

นกตะวัน

สาวใจเดินนำหน้าไปก่อน เพราะใจร้อนอยากไปให้ถึงยอดดอยเร็วๆ ส่วนผม พี่หนู และสาวเจี๊ยบนั่งพักผ่อนสนทนากันจนเพลินใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ จนเวลาล่วงเลยไป เข้าใจว่าสาวใจคงใกล้จะถึงระดับ 2,000 เมตรซึ่งเต็มไปด้วยป่าดิบเขาระดับสูงที่นิยมเรียกกันว่า ป่าดึกดำบรรพ์ แล้ว บริเวณนั้นเป็นดอยหัวแม่แรงซึ่งครั้งหนึ่งเราเคยขึ้นไปกางเต็นท์พักแรม โดยอาศัยน้ำจากห้วยแม่แรงสำหรับหุงหาอาหาร แต่ฟืนบนนั้นหายากเต็มทนและเปียกชื้น
ป่าผืนนั้นฉันไปในครั้งก่อน			
พื้นดินดอนขอนไม้ใส่สีเขียว
มอสปกคลุมรุมแน่นเป็นแผ่นเชียว		
เดินลดเลี้ยวเหลียวที่ใดเขียวใสจริง
ไม้ต้นใหญ่ไม่มากแต่หลากหลาย		
แผ่กระจายขยายกิ่งพาดพิงยิ่ง
ฝอยลมย้อยห้อยเฟินเพลินเต็มกิ่ง		
กล้วยไม้พิงอิงแนบแอบคบไม้	
ว่านไก่แดงแฝงส้มกุ้งขึ้นรุงรัง			
เถาวัลย์รั้งลำพังเลื้อยพาดเฟื้อยไต่
ทั่วลำต้นบนกิ่งใดในต้นไม้			
ห่มหุ้มใส่ไม่สร่างซาผืนผ้าเขียว
ในยามเช้าหมอกเร้ารุมโปรยคลุมทั่ว		
อากาศมัวสลัวป่าพาให้เสียว
เหมือนหลงมาป่าโบราณล้านปีเชียว		
มองคอยเหลียวเอี้ยวทางใดให้ระแวง
จากดอยหัวแม่แรงที่เราเคยไปพักแรม ถ้าเดินขึ้นไปอีกหน่อยจนผ่านพ้นป่าดึกดำบรรพ์ จะแลเห็นยอดดอยอยู่ไม่ไกลนัก แต่ดูคล้ายเขาหัวโล้น เพราะเต็มไปด้วยทุ่งหญ้าโลงที่ไม่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นเลย เนื่องจากพื้นดินบางและลมพัดแรงจัด และในเวลากลางวันร้อนจัดเช่นกัน เพราะดวงตะวันส่องแสงลงมาถึงได้เต็มที่ ใครๆจึงนิยมมานั่งชมพระอาทิตย์ขึ้นหรือพระอาทิตย์ตกเหนือยอดดอยผ้าห่มปกแห่งนี้ สุดขอบฟ้าชายแดนไทย