ยามจาก

พรระวี

ในกมลหม่นหมองของการจาก
คงเศร้ามากเมื่อไปห่างไกลเพื่อน
คงมีบ้างครั้งคราอาจมาเยือน
เพื่อย้ำเตือนความรักใคร่และไมตรี.				
comments powered by Disqus
  • หมึกมรกต

    13 ธันวาคม 2546 22:29 น. - comment id 190727

    งานเลี้ยงมีวันเลิกลา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีขึ้นอีก
  • พรระวี

    13 ธันวาคม 2546 22:36 น. - comment id 190731

    น้อมคารวะอำลา
       เพื่อนๆพี่ๆน้องๆผู้มีไมตรีต่อกัน ในพื้นที่ไทยโพฯ  ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ณ ที่นี้เมื่อ 2 ปีกว่าที่ผ่านมา  ได้รับน้ำใจ แรงหนุน มาตลอด ท่านแรกที่ขอบคุณคือผู้ให้หนทางแก่พรระวี  คือท่านปีกฟ้า ท่านต่อมาคือมหามิตรตลอดกาลท่านเวบมาสเต้อร์ กัลยา ผู้มากด้วยความสามารถ มิอาจเอื้อนเอ่ยถึงความอารีที่ให้แก่พรระวีได้หมดสิ้น ขอจำหลักพระคุณไว้ในดวงใจ มิขอลืมเลือนเด็ดขาด
       มิตรร่วมวงการที่จักต้องเอ่ยคำลา คงมี
    ท่านพี่พุด พัดชา  ท่านอัลมิตรา ท่านไอดาโฮ ท่านหมอวฤก ท่านสดายุ ท่านราชิกา ท่านผู้หญิงไร้เงา ท่านชัยชนะ ท่านลำน้ำน่าน ท่าน้องเรนและอีกหลายท่าน  
      คำลาย่อมมีความตื้นตัน ย่อมต้องมีเหตุผล แต่บางครามิอาจแสดงเหตุผลได้  มิใช่หมดน้ำยา มิใช่เบื่อหน่ายวงการ คงเป็นเหตุผลที่ติดค้างในใจบางอย่างซึ่งคงจะต้องเก็บงำเอาไว้กับตัวเอง
    ผมอาจลาจากตรงนี้  แต่ไมตรีกับทุกท่านมิได้เหือดหาย  ขอบพระคุณท่านอัลมิตรา เพื่อนผู้เหนือความเป็นเพื่อนใดๆ .
  • idaho

    13 ธันวาคม 2546 23:01 น. - comment id 190749

    ?????
  • พี่พุด

    13 ธันวาคม 2546 23:32 น. - comment id 190767

    พรระวี
    คนที่น่าจะถึงเวลากล่าวคำนี้น่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อพุดพัดชา..เสียมากกว่า
    .........
    จำได้ไหม..
    ยามหัวใจใครคนนี้โดนพายุจริงพายุใจ
    มีใครเคียงข้าง..
    ไม่เข้าใจ..ไม่อยากล่วงล้ำถามคำถาม
    และ
    พุดพัดชาอึ้งอั้นฝันร้ายมากคืนนี้..ตั้งสติได้แล้วจะกลับมาอีกที..
    รักเกินจะกล่าว
  • ชัยชนะ

    14 ธันวาคม 2546 06:17 น. - comment id 190843

    ผมเป็นแฟนขาจรของคุณ เคยได้เข้าไปเยี่ยมในบ้านคุณครั้งเดียว
    นอกจากนั้นก็ส่วนมากเห็นกันที่บ้านของคนอื่นมากกว่า
    ผมซาบซึ้งใจมากครับที่มีชื่อผมรวมอยู่ด้วย
    
    ทุกคนย่อมมีเหตุผลในการจาก 
    บางเหตุผลอาจต้องให้เราพิสูจน์ดูโดยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง
    
    ผมถือว่าการจากกันสำหรับโลกอินเตอร์เน็ตเป็นเรื่องธรรมดาครับ
    ซึงผมได้เตรียมใจรับเรื่องนี้ไว้แล้ว 
    แม้แต่ตัวของผมเอง
    ผมก็เปรียบเหมือนสายลมที่พัดพาตัวเองมายังทีแห่งนี้
    ได้รู้จักกับอีกโลกหนึ่งของชีวิต
    สายลมนี้บางทีอาจจะพัดจากที่นี่ไปไม่วันใดก็วันหนึ่ง
    ไม่อาจจะหยั่งรู้วันเวลาได้
    คงจะเหลือแค่เพียงชื่อเท่านั้น ฝากไว้ในความทรงจำ
    
    ในฐานะคนรักกลอนด้วยกัน ผมอยากจะบอกคุณว่า
    บทกวีเป็นแค่ความฝัน
    ไม่สามารถบันดาลให้เรื่องราวต่าง ๆ เป็นความจริงได้
    ผมมาในที่นี่เพียงแค่บทกวี
    ผมเป็นแค่นักฝัน เมื่อฝันของผม
    ผมคิดเองว่าเป็นไปไม่ได้ ก็คงไม่มาสานต่อฝันอีก
    
    เรื่องเศร้ามักมีให้เห็นเกิดขึ้นประจำ ก็ขอส่งคุณแค่นี้ครับ  
    คงจะกล่าวคำสั้น ๆ ว่า โชดดีครับ
    
    
    
    
    
  • อัญชา

    14 ธันวาคม 2546 09:08 น. - comment id 190867

    ว้า  เพิ่งจะแวะเข้ามาเยี่ยม
    ก็จะไปซะแล้วเหรอคะ :D
  • ผู้หญิงไร้เงา

    14 ธันวาคม 2546 09:31 น. - comment id 190880

    งานเลี้ยงยังมีวันเลิกลา
    แต่เข็มนาฬิกาไม่มีวันหยุดหมุน
    เหมือนดังว่าเรายังมีการวิ่งวุ่น
    เมื่อโลกยังหมุนและเข็มนาฬิกายังเดิน
    
    *-*งานเลี้ยงมีวันเลิกลา  แต่ก็ยังมีงานเลี้ยงลาได้ตลอดเวลาเหมือนกันค่ะ*-*
  • น้องน้อย..แห่งแผ่นดินเหนือ..(คำของใครม่ายรู้ดิคะ)..

    14 ธันวาคม 2546 09:38 น. - comment id 190885

    บางเหตุผล..ตอบไม่ได้...
      แค่ไม่อยาก..ได้ยินคำนี้...
        ..เรนรัก..อ่าน..เขียน..ในบทกวี...
      .และเรนก็มี...พี่ชาย.พี่สาว...ที่ดี..เกิดขึ้นที่นี่มากมาย..
              ..ถามความรู้สึก.. ตอนนี้..หรอคะ..
         ..เสียใจดิ....  มากเล้ยแระ..
               ..ไม่อยาก..ให้เป็นแบบนี้...
      แต่เรน ก็เชื่อ.. ในมิตรภาพ...ที่บริสุทธิ์..
          ..แค่ได้รัก...  
                   ..อย่าเสียใจ.. นะคะ..
        เรน..เป็นกำลังใจ...  ให้พี่ชาย..
              อย่าท้อดิคะ...
                ..ถ้ารัก..  แค่บอกให้....  ใครคนนั้น..รู้..
       ..นะคะ..
                  ไม่ผิดนะ...เรนว่า....
          ก็รัก..  ทำให้..   หัวใจ...สวยงาม...
                 ..อย่าปิดบัง...ความรู้สึก....
     ..บอก..ไปเลยดิคะ..
          ...เรนจะอยู่ตรงนี้...
         ทุกนาที.. จะเป็นกำลังใจ...
             ก็..เรน.รู้..ท้องฟ้าจะสดใส...
        ..มีรักได้... .ไม่ผิด..ถ้าจะรัก...(นะคะ..)...
    
  • ลำน้ำน่าน

    14 ธันวาคม 2546 16:00 น. - comment id 191098

    เงียบงัน และค้างคากับความรู้สึกยิ่งนัก
    ไม่มีคำพูดใดๆ เพียงรู้สึกว่าเศร้าเหลือประมาณ
    น้ำตาพาลจะไหลเอาดื้อๆ
    
    
  • :)

    14 ธันวาคม 2546 22:06 น. - comment id 191247

    มาสายไปหรือเปล่าคะ เพิ่งเดินทางกลับมาค่ะ
    เคยฟังเพลงนี้ไหม ..
    
    อยากจะหยุดรั้งเธอไว้ และทำทุกอย่างที่ตัวฉันทำได้
    แต่มันก็สายไปแล้วใช่ไหม ... ฉันจึงไม่อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจ ..
    
    
  • พุด

    15 ธันวาคม 2546 01:32 น. - comment id 191325

    พรระวี..
    พี่พุด..อ่อนล้าใจมากกว่า
    ยังไม่ยอมแพ้
    กลับมาเขียนนะคะ
    สบายใจแล้ว
    พี่พุดจะรอพรระวีเสมอค่ะ
  • ดาวสีหม่น

    19 ธันวาคม 2546 16:45 น. - comment id 192776

    แวะมาลาเช่นกันค่ะ...ที่หายหน้าไปก็ใช่ว่าไม่มีเหตุผล...แต่เหตุผลนั้นก็ไม่สามารถจะบอกใครได้เช่นกัน  และหวังว่าจะได้เจอคุณที่เวบบอร์ดบ้านหลังเก่าอยู่นะคะ.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน