ใยเทียนเหงาเศร้าใจใคร่อยากทราบ น้ำตาอาบคราบไขใครห่างเหิน ใช้ไฟเร้าเผากายให้ยับเยิน คงช้ำใจเหลือเกินเขาเมินมอง ยิ่งลมปัดพัดแสงให้แรงกล้า เจ้ายิ่งเสียน้ำตามาสนอง จนหมดตัวหมดตนคนไม่มอง เป็นเถ้าไขไหลกองนองพื้นดิน คราบน้ำตาเทียนเจ้าที่เอ่อล้น ให้คิดถึงใจของคนใกล้สูญสิ้น เทียนเจ้าเอ๋ยแม้เจ้าเคยมีทลทิน หากได้ยินฉันยังห่วงด้วยดวงใจ น้ำตาไขไหลพรากเหมือนจากจบ อยากจะลบอดีตเจ้าจึงเผาไหม้ มองน้ำตาเทียนอาบเป็นคราบใจ แทบจะร้องไห้ไปกับแสงเทียน
burst 9 ธ.ค. 2546 10:21 น. - ID 42664 
731
1
0
9 ธันวาคม 2546 16:39 น. - comment id 189111
เป็นกลอนที่ละมุนละไมมากเลยนะคะ คิดได้ยังไง พี่แต่งกลอนได้หลากหลายดีจัง ชื่นชมมากๆ
10 ธันวาคม 2546 16:55 น. - comment id 189429
น้ำตาเทียนเสียใจไม่เท่าฉัน ที่มีนำตานับพันพันเมื่อสาบสูญ และวันหน้าก็มีแต่จะเพิ่มพูน ได้น้ำตาทวีคูณเพิ่มพูนอยู่ทุกวัน *-*กลอนคุณไพเราะและความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
