พนมมือกราบแนบแทบเท้าพ่อ ผู้สร้าง-ก่อกำเนิด เกิดสังขาร จากว่างเปล่า มีชีวิต จิตวิญญาณ มีเลือดเนื้อ ดุจปั้น รังสรรค์มา นึกถึงภาพวันเก่า...คราวยังเล็ก พ่ออุ้มเด็กตัวน้อยนั่งข้างบนบ่า พลางปลอบ...เจ้าอย่าหวั่นเลยขวัญตา สองมือใหญ่นี้หนา...จะประคอง หากมือแม่เป็นผ้าอุ่นละมุนนัก มือพ่อจักเป็นเกราะคลุมคุ้มภัยผอง หากลูกล้ม...เหนื่อยล้า...น้ำตานอง พ่อทั้งป้อง...ปลุกให้ลุกบุกบั่นไป อาจไม่เคยเอ่ยปาก พ่อรักลูก แต่พันผูกเกลียวรักมั่นไม่หวั่นไหว แววตาพ่ออาจไม่หวานซ่านฤทัย แต่แววตานี้ห่วงใย...ไม่เว้นวัน แม้หลอมรวมสามภพจบทั่วหล้า อีกนภามหาสมุทรสุดเขตขันธ์ หรือจักรวาลที่วัดว่าค่าเป็นอนันต์ จะเทียมทันเทียบพ่อได้...นั้นไม่มี พ่อ คือ พรหม คือ พระ คุ้มอุ้มชีวิต ลูกน้อมจิตกราบประนมก้มเกศี เรียงอักษรเป็นกลอน...ร้อยแทนถ้อยวจี ว่าลูกนี้ รักพ่อ ขอบูชา
poohkan 4 ธ.ค. 2546 14:37 น. - ID 42420 
1389
4
0
4 ธันวาคม 2546 18:07 น. - comment id 187575
ดีจังเลยปีนี้มีกลอนดี ๆ ด้วย
4 ธันวาคม 2546 18:19 น. - comment id 187581
โอว....ว อึ้งคับ อึ้ง รักพ่อเหมือนกันคับ แต่พูดเพราะๆไม่เป็น
4 ธันวาคม 2546 20:34 น. - comment id 187661
ซึ้ง..T.T ขอบคุณกลอนดี ๆ ที่ทำให้ต้องบอกรัก พ่อ ก่อนที่จะสาย == เพราะพ่อคือ บุคคลที่เคารพ และรักที่สุดในชีวิตนี้จริง ๆ
4 ธันวาคม 2546 20:40 น. - comment id 187665
หน้าส่วนตัว
บทกวี ..สื่อความรัก..ได้ไพเราะมากนะคะ..
.. เรน..รักพ่อ..เช่นกันคะ..
แวะมา.. ทักทายนะคะ..
4 ธันวาคม 2546 22:24 น. - comment id 187724
ดีใจจังค่ะ ที่มีลูกๆที่รักพ่อด้วยกันมาช่วยแสดงความคิดเห็น รักพ่อ พ่อมองตาเราพ่อคงรู้ค่ะ
4 ธันวาคม 2546 22:28 น. - comment id 187726
ดีครับ
4 ธันวาคม 2546 22:56 น. - comment id 187750
แต่งได้ดีมาขอชมเชย
4 ธันวาคม 2546 23:56 น. - comment id 187799
ดีค่ะ ทำให้คิดถึงพ่อเลย
5 ธันวาคม 2546 08:01 น. - comment id 187953
พ่อคือคนสำคัญ ที่ดูแลลูกนั้นเสมอมา พ่อคือทุกสิ่งที่มีค่า เพราะพ่อห่วงลูกยาเสมอไป *-*พระคุณพ่อเลิศล้นจนบอกกล่าวไม่หมด กลอนคุณลงตัวมาก สื่ออะไรได้ชัดเจนจังเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
5 ธันวาคม 2546 08:27 น. - comment id 187956
ขอบคุณค่ะ doctorchira , คนหล่อ , apple , ผู้หญิงไร้เงา และลูกๆทุกคนที่แวะเข้ามาทักทายกัน ไม่ว่าพ่อของคุณจะอยู่ที่ไหน วันนี้ก็อย่าลืมแสดงความรักต่อพ่อนะคะ
6 ธันวาคม 2546 10:57 น. - comment id 188248
พระคุณพ่อ..นั้นมากแม้นจะเทียบได้ ยิ่งสิ่งใด..ที่ ลูกคนนี้ จักเอ่ยถึง พระคุณพ่อ..กว้างกว่าฟ้าจะตราตรึง ลูกคำนึง..ใน ดวงจิต มิคิดลืม ถึงวันนี้..พ่อจากไป ไม่มีวันกลับ แม้นลาลับ...จากลูกไปไกลเอื้อมถึง ลูกคนนี้..ก็ยังรัก เฝ้าคำนึง รัก..คิดถึง..ตรึงในจิต...ตลอดกาล
8 ธันวาคม 2546 10:14 น. - comment id 188784
K.Poohkan เจอคู่แข่งอย่าง Forget me not ซะแล๊ว!!!
8 ธันวาคม 2546 18:48 น. - comment id 188887
ึฮึ.... ความรู้สึก... รักพ่อมาก.... รักพ่อมากๆ... รักพ่อที่สุด... ความเป็นจริง.... เรา...รู้สีกได้ตลอดที่เรายังหายใจ.... การกระทำ.... เรา....แสดงออกกระทำให้ท่านทราบและรับรู้ยามที่ท่านมีลมหายใจ... การเวลา... ท่าน...จากเราไป...ความรู้สึก...จะเป็นความลำลึกตลอดกาล... คิดถึง...คุณพ่อจัง....ท่านจะรับรู้ได้อย่างไร... ว่าลูกคนนี้อยากจะหอมแก้มอีกสักครั้ง... อยากจะได้รับรู้กลิ่นอายตัวคุณพ่ออีกสักหน... วันนี้คงจะเหลือแต่เพียงความรู้สึก...เพียงแค่นั้น ไม่มีโอกาศอีกแล้ว.... ถ้าท่านยังมีโอกาส... จงแสดงออกให้คุณพ่อทราบ.... อิจจาจัง....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
