ปลายฝน...ต้นหนาว.. ความฝันไม่อาจสกาว...เหมือนก่อน นั่งรับฤดู...ด้วยความหดหู่ - ร้าวรอน ความทรงจำเก่าก่อน... ยังหลอนหัวใจ ปลายฝนต้นหนาว.. ยังเก็บงำเรื่องราว..ความหวั่นไหว ฝนแล้ง - ลมโชย..อารมณ์โบกโบยแสนไกล ตะเกียกตะกายคว้าหัวใจ.. ที่ลับหายไปพร้อมลมฤดู ปลายฝนต้นหนาว.. คืน-วันอันแสนยาว..ไม่อาจล่วงรู้ ใต้ผ้าห่มผืนหนึ่ง..คนเศร้าคนนึง ยังไร้คนเหลียวดู และยังไม่อาจพยุงกายขึ้นสู้..กับความหนาวเหน็บ ที่ผ่านมา ปลายฝนต้นหนาว.. คนดี..จะรู้บ้างหรือเปล่า -ว่าฉันก็อ่อนล้า ทุกครั้งที่หลับ..ฝันร้ายยินยับ จะย่างกรายเข้ามา วอนเพียงใต้ผืนฟ้า...มีใจเธอส่งมา... ห่มนอน.. *********************************************** - ปลายฝนต้นหนาว .. ฤดูกาลของความเหน็บหนาว จริง ๆ ..
13 พฤศจิกายน 2546 20:37 น. - comment id 181252
ปลายฝนต้นหนาว ทุกคราวที่เธอนั้นหนาวร้อน รู้ไหมว่าฉันนั้นส่งใจไปอาวรณ์ ห่มให้เธอก่อนนอนทุกทุกคืน ปลายฝนต้นหวาน อาจทำให้เธอร้อนร้าวคราวหนาวตื่น แต่จริงจริงในฝันนั้นทุกคืน ฉันไปยืนส่งความอบอุ่นให้คุณทุกที่ ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากเลยค่ะ***
14 พฤศจิกายน 2546 03:27 น. - comment id 181363
อืม....ปลายฝนต้นหนาวอย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ ^____^
14 พฤศจิกายน 2546 17:02 น. - comment id 181514
กลอนเพราะดีค่ะ อยากให้แต่งกลอนบ้างจังเลย
14 พฤศจิกายน 2546 19:24 น. - comment id 181569
ช่วงนี้อากาศ เย็นๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ บทกลอน ไพเราะ ค่ะ ... มาทักทาย ตอนเย็นๆ ค่ะ