พี่ชาย..ไม่อาจเกินไปจากคำนี้ แต่ความรู้สึกที่ฉันมี..มันเกินกว่านั้น ไม่เป็นไร..หากเธอจะเห็นว่าไม่สำคัญ แค่เก็บเธอไว้ในใจฉัน..เท่านั้นพอ ถึงวันนี้ฉันจะมีแค่..น้ำตา แต่ไม่เคยเลยที่จะเหนื่อยล้า..ทดท้อ นานเพียงใด..ยังทนไหว..และจะรอ รักเธอมากพอ..จนเกิดก่อกำลังใจ เข้าใจดี..ไม่ใช่คนที่..รักกัน ขอแค่เป็นคนของความฝัน..เท่านั้น..จะได้ไหม รางวัลแด่คนมั่นในรัก..คงไม่มากจนเกินไป ทั้งหมดก็ด้วยความเต็มใจ..โปรดรู้เอาไว้..ฉันยินดี ...................................
14 สิงหาคม 2546 00:09 น. - comment id 159928
เธอให้ได้แค่พี่ชาย ไม่มีสิทธิ์กลับกลายเป็นได้มากกว่านี้ แต่จะไม่ขอเป็นพี่ชายที่แสนดี แต่ขอเป็นผู้ดูแลเธอยามเหงาฤดีนะคนไกล ***แวะมาทักทายค่ะ***
14 สิงหาคม 2546 00:19 น. - comment id 159933
อิอิ .... พี่เท่านั้น เห้อออ.. เศร้าเมหือนกัน ... ไหงเป็นได้แค่พี่ ... เจอหน้าก็ พี่ๆๆๆๆๆ 555 ****
14 สิงหาคม 2546 07:07 น. - comment id 159982
..บทกลอน..ไพเราะจัง.. เรน..แวะมา..ชื่นชม...นะคะ..
14 สิงหาคม 2546 20:06 น. - comment id 160089
ยินไหมเสียงบรรเลงเพลงราตรี กล่อมคืนนี้นานเนากลางเงาฝัน ไต่ถามถึงความเป็นไปใต้เงาจันทร์ น้ำตาพลันไหลเลื่อนเหมือนพี่ลา เสียงกระซิบจากเงาดาวคราวเจ้าหลับ ไม่นานนับจะแจ่มชัดกลางอุษา แสงสีทองของพี่เจ้าจะเคลื่อนมา แล้วนำพาฝันร้ายกลายผ่านไป หากคืนใดจันทร์ฉายพรายโลกหล้า แสงดาราอาบฟ้า ณ แห่งไหน จะเกี่ยวเก็บมาส่องพร่างกลางดวงใจ มอบให้ไว้ยามพี่ชายนั้นไกลตา หลับตาลงเถิดน้องพร้อมอธิษฐาน อันตรธานรอยอาลัยในดวงหน้า ยินเพลงกล่อมบ้างไหมในดารา พี่ฝากฟ้าลอยมาคราเจ้านอน ในยามใดจันทร์พราวดาวเต็มฟ้า ส่องลงมาสะท้อนกระทบหมอน อยากให้รู้พี่ชายเจ้าคอยเว้าวอน ยังอาทรน้องยาว่าห่วงใย หลับตานะหลับลงตรงข้างพี่ อยู่ตรงนี้ฝันดีไม่หนีไปไหน เจ้าตื่นมามองฟ้าเวลาใด ให้รู้ไว้พี่ข้ามฟ้ามาพบกัน