ลูกเอ๋ย แม่จะเล่าอะไรให้ฟัง เมื่อแม่ยังเป็นเด็กยังเล็กอยู่ ต้องอาศัยผืนนาหาปลาปู อดสูกินก้อนเกลือเจือข้าวแดง ทนเรียนทนระกำทำงานหนัก ด้วยใจรักไม่เชื่อว่าชะตาแกล้ง สักวันโชคจะช่วยด้วยพลิกแพลง ลงน้ำพักน้ำแรงแข่งขันเอา แม่เรียนหนักทำงานหนักพักผ่อนน้อย จึงค่อยค่อยก้าวพ้นคนอื่นเขา สร้างครอบครัวสุขล้นจนมีเจ้า มีบางวันที่เศร้าก็เข้าใจ เจ้าคือศูนย์รวมรักจากพ่อแม่ ไม่เคยแม้แชเชือนเลือนเหลวไหล ทุกคืนวันฟูมฟักรักเพียงใด ปานดวงตาดวงใจไม่เปรียบปาน ถึงวันนี้ที่แม่แก่ชรา ไม่หวังเจ้าเวทนามาสงสาร ไม้ใกล้ฝั่งยังรอตามความต้องการ ลูกหลานที่สืบสายจะได้ดี จะเอนอ่อนนอนตายได้ตาหลับ จะลาลับล่วงแล้วแผ่ววิถี จะฝากเจ้าเติบใหญ่ในโลกนี้ แค่เจ้ามีบุญสบายก็ตายเย็น (ม้าก้านกล้วย)
13 สิงหาคม 2546 21:08 น. - comment id 159827
เป็นกลอนที่เขียนได้งดงามมากค่ะ
14 สิงหาคม 2546 22:06 น. - comment id 160114
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่ทนได้ วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง บทกวีนี้ เก็บไว้นานแล้วครับลุงม้าก้านกล้วย แต่จำไม่ได้ว่า ใครเป็นคนประพันธ์ เหมาะเจาะและสมน้ำสมเนื้อดีกับงานงามๆ แบบของลุงครับ
14 สิงหาคม 2546 22:06 น. - comment id 160115
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่ทนได้ วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง บทกวีนี้ เก็บไว้นานแล้วครับลุงม้าก้านกล้วย แต่จำไม่ได้ว่า ใครเป็นคนประพันธ์ เหมาะเจาะและสมน้ำสมเนื้อดีกับงานงามๆ แบบของลุงครับ
14 สิงหาคม 2546 22:33 น. - comment id 160126
ของ อ.สุนทรเกตุ ค่ะ