เกลียดตัวเองที่ทำผิด... รู้ทั้งรู้..ว่าไม่มีสิทธิ์ไปคิดอย่างนั้น ยังเอาตัวเข้าไปใกล้...เอาใจไปผูกพัน เป็นได้เพียงเพื่อนกัน..ไม่มากไปกว่านั้น..ในใจเธอ เกลียดความหวั่นไหว... ที่เกาะกินหัวใจให้..พลั้งเผลอ กลัวเธอรู้เหมือนกัน..ว่าใจฉันแอบมีเธอ ต้องคอยหลบตาทุกคราที่เจอ..ไม่อยากให้เธอรู้ความในใจ เกลียดหัวใจที่อ่อนแอ... ยอมพ่ายแพ้แก่ความ...อ่อนไหว ปิดเธอไม่มิด..เธอจึงรู้ฉันคิดอย่างไร ขอโทษทีที่เผลอใจ..ฉันห้ามเอาไว้ไม่ได้..จริงจริง.. .................................
9 สิงหาคม 2546 05:07 น. - comment id 159435
..เรน แวะมา อรุณสวัสดิ์...พี่เบญจ นะคะ..
9 สิงหาคม 2546 09:51 น. - comment id 159449
หัวใจไฉนเป็น ต้องกระเด็นไปหาเธอ วันไหนไม่พบเจอ ให้ครวญคร่ำถึงทางตัน หัวใจฉันสิปัก ใจตรงภักทุกคืนวัน หัวใจเธอผกผัน ไม่รักกันแล้วใช่ไหม
9 สิงหาคม 2546 09:52 น. - comment id 159450
ดินสอเองนะคะ
9 สิงหาคม 2546 09:57 น. - comment id 159456
อย่าเกลียดตัวเอง รักไปเหอะ ถ้ามันทำให้เรามีความสุข
9 สิงหาคม 2546 12:00 น. - comment id 159472
เ รื่ อ ง ข อ ง ค ว า ม รั ก . . . มั น ห้ า ม กั น ย า ก เ น๊ อ ะ ! ! ! =^________^=
11 สิงหาคม 2546 23:35 น. - comment id 159487
จริงด้วยค่ะ มันห้ามกันไม่ได้นี่นา :)
11 สิงหาคม 2546 23:38 น. - comment id 159489
วิ้วววว วี๊ดดดด