ก่อนที่เธอจะทอดกายให้ชายชิด ผ่านการคิดใคร่ครวญถี่ถ้วนไหม หรือเป็นเพียงเพราะเธอก็เผลอใจ เมื่อความใคร่คุคลั่งลืมยั้งมัน ก่อนเธอเคลิ้มเธอคล้อยถ้อยคำรัก ควรตระหนักนิยามความแปรผัน นิยายรักหวานล้ำเขารำพัน อาจไม่ทันถึงปีที่จบลง และอย่าหวังว่านั่นสร้างพันธะ อย่าคิดนะเสน่ห์เธอเขาเผลอหลง สัญชาติเสือเหลือวิสัยให้ซื่อตรง แล้วก็คงออกลายเมื่อปลายมือ หวังลูกแทนโซ่ทองคล้องใจพ่อ จะเชื่อมต่อถึงแม่ได้แน่หรือ คำว่ามารหัวขนคนเล่าลือ ควรเป็นสื่อสอนใจให้เธอตรอง ชายกี่คนรู้คิดรับผิดชอบ เกียรติเป็นกรอบกั้นตนพ้นมัวหมอง แม้เขาคือคนหนึ่งที่พึงปอง เธอก็ต้องมีความหมายในสายตา แค่ดอกไม้ริมทางเขาร้างทิ้ง กลายเป็นหญิงอัปยศลดคุณค่า มิอาจเอาออกขายได้ราคา เป็นสินค้ามือสองคนมองเมิน
เวทย์ 26 มิ.ย. 2546 10:32 น. - ID 35741 
1627
27
0
26 มิถุนายน 2546 11:31 น. - comment id 149724
ลุงเวทย์ได้เริ่มแต่งแล้วขอความกรุณาให้ได้เป็นเล่มเลยครับ
26 มิถุนายน 2546 12:24 น. - comment id 149730
ฤกษ์.....ตอนนี้ยังไม่มีคนรับเลี้ยงน่ะ จะทำเท่าที่ทำได้ก็แล้วกัน
26 มิถุนายน 2546 15:54 น. - comment id 149751
มารับคำสอนสั่ง : )
26 มิถุนายน 2546 15:57 น. - comment id 149753
ละอองน้ำ.....มิกล้า มิกล้า
26 มิถุนายน 2546 16:09 น. - comment id 149754
กลอนสอนหญิงอย่าประมาทรักนิ รักนวลสงวนศักดิ์ รักนักพาระทมหมอง รักช้ำน้ำตานอง รักครรลองประเพณี รักเสรีมีปัญหา ทุกข์อย่างท้าสติหนี หลงรักจักช้ำชีวี ทำกรรมดีดีส่งเอย อิอิแต่งแบบง่วงนิ
26 มิถุนายน 2546 16:28 น. - comment id 149756
น้ำ.....เป็นสมาชิกเวทย์แฟนคลับเหนียวแน่นเลยนิ
26 มิถุนายน 2546 18:15 น. - comment id 149764
๑๑๑อันเรือนกายชายเชยและพึงชิด ทั้งกายาทั้งดวงจิตเทิดทูนให้ ก็ด้วยรักปักอกซึ้งตรึงฤทัย ยอมสูญสิ้นหนึ่งสิ่งไซร้ให้ชายเชย ๑๑๑เมื่อสิ้นหวานรานร้าวหมดรสรัก ไม่อาจจักคืนกลับยื่นหน้าเผย น้ำตาตกซบหน้าแนบอกเอย ขอเปรยเป็นมาลีอยู่ริมทาง...................
26 มิถุนายน 2546 19:08 น. - comment id 149795
เก่งค่ะเก่ง เก่งกันจังเลย
26 มิถุนายน 2546 19:11 น. - comment id 149797
น้อมรับ คำสั่งสอนค่ะ ลุงเวทย์ ขออนุญาติเก็บไว้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ
26 มิถุนายน 2546 20:17 น. - comment id 149810
ไอ๊ซ์, ฟ้าสวย.....:) ใจปลายทาง.....อนุญาต ไม่มีสระอิจ้ะ อิอิ
26 มิถุนายน 2546 20:37 น. - comment id 149819
แม้ชายใดหมายปองต้องกายชิด แนบสนิทอิงอุ่นกรุ่นกายสาว คงต้องรอขอฤกษ์เป็นเรื่องราว เมื่อถึงคราวอันควรถ้วนตริตรอง
26 มิถุนายน 2546 20:49 น. - comment id 149831
นักเดินทาง.....ใช่เลย แบบนั้นปลอดภัยกว่า แม้จะไม่ 100%
26 มิถุนายน 2546 21:57 น. - comment id 149851
หน้าส่วนตัว
หญิงสาวสวยน่ารักประจักจิต
สุดจะคิดเอื่อมไปถึงมือไปถึงได้
เเม้นทำดีให้เธอได้เข้าใจ
เเต่กลับกลายเป็นว่าต้องเศร้าใจ
คิดตั้งนานเเหนะ
26 มิถุนายน 2546 22:22 น. - comment id 149853
เพราะครับ
27 มิถุนายน 2546 08:06 น. - comment id 149880
..ดอกไม้สวยบริสุทธิ์ เอื้อมมือสองไข่วคว้าไป ความดีจองไว้ใส่ใจ คงถึงปองหมายได้สักวัน มิใช่ผการิมทาง ใครคว้าดมช่างแสนง่าย เชยชมทิ้งให้เดียวดาย ไร้ความหมายเกียรตินารี...
27 มิถุนายน 2546 08:51 น. - comment id 149885
ขอโทษค่ะคุณลุง ต่อไปจะไม่เขียนผิดอีกแล้วค่ะ
27 มิถุนายน 2546 09:24 น. - comment id 149891
ไม~ไม~.....คิดกลอน หรือว่าคิดอย่างในกลอน ก้อง.....ตัวจริง เสียงจริง ตามเคยนะ ร้อยกรอง.....ขอบใจที่มาแจม ใจปลายทาง.....รับทราบ อิอิ
27 มิถุนายน 2546 12:08 น. - comment id 149913
มาชื่น มาชม มาคารวะครับ.. เห็นกลอนลุงเวทย์อยู่หลายครั้งแต่ได้อ่าน พอได้อ่านอันนี้เลยย้อนไปอ่านเสียอีกหลายอัน.. และจะติดตามต่อไปครับ..
27 มิถุนายน 2546 13:18 น. - comment id 149929
เอ การที่เธอสูญเสียเยื่อบาง ๆ อะไรเนี่ย ถึงกับทำให้เธอไร้ค่าทีเดียวหรือ ?????????????? คุณค่าของเธออยู่แค่เยื่อนี้หรืออย่างไร?????? ถ้าจะมีผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับเยื่อบาง ๆนี้มากกว่ามันสมองหรือความสามารถที่เธอมีอยู่มากมาย ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าเยื่อบาง ๆ นั้นเลย ขอบอก************************** ปัญหา ผู้ชายที่เสียตัวไปแล้วหล่ะ ยังมีค่ามากแค่ไหนกัน????????????????????????????? ถ้ามองว่าการเสียตัวทำให้หมดคุณค่า ผู้ชายคนนั้นก็ไร้ค่าเหมือนกันใช่ไหม?????????????เพราะผู้หญิงหรือผู้ชายก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน สิทธิในความเป็นมนุษย์ย่อมต้องเท่าเทียมกัน ถ้าทำสิ่งเดียวกันผลย่อมต้องเหมือนกัน
27 มิถุนายน 2546 13:29 น. - comment id 149932
ลุงเวทย์เองก็มองว่าผู้หญิงที่เสียความสาวไปแล้วโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม หมดคุณค่าไปแล้วหรือ ??????????????????????????????? คุณค่าของผู้หญิงอยู่แค่ตรงนั้นหรือ ???????? น่าจะแต่งกลอนสั่งสอนผู้ชายบ้างว่าอย่าเอาเปรียบหรือหลอกลวงผู้หญิงเพราะการทำเช่นนั้นมันเป็นความเลว ไม่สมควรจะกระทำต่อผู้หญิงที่เป็นเพศเดียวกับคุณแม่ผู้มีพระคุณผู้ให้กำเนิดผู้ชายมา
27 มิถุนายน 2546 14:05 น. - comment id 149940
หมอกจาง.....ด้วยความยินดีครับ มนุษย์คนหนึ่ง.....ผมเขียนกลอนชิ้นนี้เพื่อผู้หญิงนะ ผมเองมองคุณค่าของคนอย่างละเอียด แต่คุณจะให้ผมบอกเหรอว่า สาวเอยแม้เธอผิดพลาดนายเวทย์ก็ไม่ถือสา ทำแบบนั้นจะมีประโยชน์กับสาวๆไหม และวันนี้ค่านิยมเรื่องพรหมจรรย์นี่หมดไปแล้วหรือ กลอนชิ้นนี้ตำหนิผู้ชายแล้วเตือนผู้หญิง ลองคิดสิว่า ระหว่างสอนให้คนระวังโจร กับไปสอนโจรว่าอย่าโขมย อะไรทำแล้วเห็นผลมากกว่ากัน กรุณาอ่านให้ละเอียดว่าผมปรามาสผู้หญิงหรือเปล่า ที่เตือนผู้หญิงไปในกลอนชิ้นนี้มันไร้สาระหรือ มันไม่ใช่จุดที่ผู้หญิงมักพลาดหรือ แล้วกลับมาตอบนะว่าจะให้ผมเตือนผู้หญิงต่อไป หรือให้ผมนิ่งดูดายเหมือนคุณ
27 มิถุนายน 2546 15:04 น. - comment id 149943
อย่าเถียงกันสังคมยังต้องการสันติสุข
27 มิถุนายน 2546 22:11 น. - comment id 150009
อ่าค่ะลุงเวทย์ สุภาษิตสอนหญิงฉบับที่ 2 อ่าค่ะ ฮิตจังๆๆ ลุงนี้ใช้ย่อยนะ หุหุ (ไม่น่าเกิดฝีปากกันเลย)
28 มิถุนายน 2546 07:22 น. - comment id 150093
ลุงเวทย์คะ รักกลอนของลุงเวทย์ก็ตรงนี้แหละค่ะ ครั้งแรกที่เจอเวบกลอนนี้ ยังนึกนิยมว่า ที่นี่ เป็นเวบสำหรับคนรักอักษร เปิดโอกาสให้เด็ก ๆ ใช้เวลาว่างในการขีด ๆ เขียน ๆ ผิดบ้างถูกบ้าง และหลาย ๆ คนพัฒนางานได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะเดียวกันก็มีผู้ใหญ่ลงมาดูแลทั้งทางตรง และทางอ้อม กลอนของลุงเวทย์นับเป็นกลอน ที่สร้างสรรค์ มีคนสนใจอ่านกันมาก จึ่งขอร้องว่า อย่าดูดายเลยนะคะ ที่นี่น่าจะเป็นลานของคนที่ อนุรักษ์ไทย คิดแบบไทย ๆ ค่ะ
28 มิถุนายน 2546 10:03 น. - comment id 150103
มนุษย์คนหนึ่ง(อีกที).....ผมเข้าใจคุณนะ และก็อยากให้คุณเข้าใจผมด้วย วิน.....ถกเถียง ไม่ได้แปลว่า ทะเลาะ หรือ วิวาท เสมอไปหรอก พิมพ์.....ก็ตามรอยครูไง เจ้าตัวยุ่ง.....ลุงก็ทำได้แค่นี้นะ
28 มิถุนายน 2546 14:31 น. - comment id 150134
มนุษย์คนหนึ่ง..... ผมขอโทษที่ลบความเห็นล่าสุดของคุณเสีย เพราะยาวมาก แต่จะตอบความรู้สึกคับข้องใจของคุณไว้ก่อน ผมไม่เคยคิดว่าพรหมจรรย์คือตัววัดคุณค่าของผู้หญิง และทุกวันนี้คนที่คิดอย่างผมก็มีมาก แต่คุณต้องไม่ลืมว่าสังคมไทยส่วนหนึ่งยังยึดถือเรื่องนี้ แม้เราค่อนข้างผ่อนปรนลงกับกรณีแม่ม่าย แต่ผู้หญิงก็ไม่ควรเสี่ยงกับเรื่องนี้โดยไม่จำเป็น ค่าของคนแท้คือชั่วหรือดี....ไม่ว่าหญิงหรือชาย ผมยืนยัน และผู้ชายที่ไม่รับผิดชอบเรื่องนี้เกิดจากสันดาน....ผมสอนไม่ไหวหรอก
28 มิถุนายน 2546 20:15 น. - comment id 150169
ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีความภูมิใจในความเป็นผู้หญิงที่หนักแน่นในความเป็นตัวเองที่มีเหตุผลมากกว่ามีอารมณ์ บวกลบคูณหารสิ่งที่จะคิดและทำให้เหลือค่าเป็นเหตุผลก่อนจึงจะตัดสินใจทำอะไรซักอย่างหนึ่ง ...ค่าของผู้หญิงซักคนคงไม่ได้หมดไปเพราะเพียงแค่ความพลั้งผิดโดยไม่ได้ตั้งใจหรอก หากเพียงแต่ว่าคิดซักนิดก่อนที่จะทำ อย่าให้อารมณ์มายืนอยู่เหนือเหตุผล เท่านั้นผลลัพธ์ที่ได้ก็นับว่ามีคุณค่าแล้ว ...อ่านกลอนบทนี้แล้วมีความรู้สึกเหมือนผู้ใหญ่ที่นับถือ หรือพี่ชายที่แสนรักอบรมน้องอยู่ยังไงยังงั้น เพราะคนสองคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไปโดยตลอดได้ นั่นเพราะมีเหตุมีผลและความน่าจะเป็นอยู่บนพื้นฐาน ไม่ใช่มีแค่อารมณ์...ที่วันนี้อารมณ์นี้ แต่ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้และวันต่อไปจะอารมณ์ไหน ...ให้กำลังใจลุงเวทย์นะคะ ในบางสิ่งที่เห็นเหมือนกันนั้น สำหรับคนสองคน ความรู้สึกและความเข้าใจอาจจะต่างกัน... นั่นคือธรรมชาติของมนุษย์คะ
28 มิถุนายน 2546 22:35 น. - comment id 150207
~^_^~
29 มิถุนายน 2546 10:03 น. - comment id 150295
ชู่, ส้มโอ.....:)
29 มิถุนายน 2546 20:59 น. - comment id 150426
อาจจะมาช้าเกินไปค่ะ...แต่บทกลอนนี้...ให้คติเตือนใจสำหรับลูกผู้หญิงมากค่ะ...คุณลุงเวทย์....ในสังคมเรา...ย่อมมีแนวคิดที่แตกต่างกัน...ทุกคนย่อมมีเหตุผล...แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่..เจตนา....ราชิกา...ขอให้กำลังใจคุณลุงเวทย์นะคะ...อยากให้มีงานแบบนี้ออกมาเรื่อยๆ..เพื่อเป็นตัวอย่างในการเขียนกลอน...กับรุ่นน้องๆต่อไปค่ะ... .
29 มิถุนายน 2546 22:03 น. - comment id 150448
ราชิกา.....ขอบใจจ้ะ
5 กรกฎาคม 2546 00:25 น. - comment id 151798
รวมเล่มๆๆๆๆ อิอิ
5 กรกฎาคม 2546 12:19 น. - comment id 151877
ลม.....จะเป็นคนออกทุนเหรอ อิอิ
5 กรกฎาคม 2546 15:18 น. - comment id 151900
ขอเก็บหน้านี้ไว้นะคะ..เอาไว้อ่านเตือนใจค่ะ
6 กรกฎาคม 2546 09:26 น. - comment id 152110
ผู้หญิงสีม่วง.....ด้วยความยินดีครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
