นั่นเมฆครึ้มอืมครึมดูซึมเซา นั่นเม็ดฝนหล่นเอาเราใจหาย นั่นฟ้าแลบแสบตาเมื่อคราใด นั่นกระทบถึงใจคนไกลกัน ฟ้าเปลี่ยนไปตามฤดูก็รู้แน่ แต่ใจคนอาจผันแปรยิ่งกว่านั้น ฤดูใจมีเท่าไหร่...ไม่รู้มัน ถึงฟ้าเปลี่ยนทุกวัน...ไม่เท่าใจ สำหรับฉันฟ้าเปลี่ยน...ใจไม่เปลี่ยน แม้คลื่นฝนวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าน่าตกใจ มรสุมหนักแค่ไหนใจยังทน แต่...ฝนที่ตกทางโน้นอีกกี่ที หนาวถึงคนทางนี้...ช่างสับสน ฉันแน่ใจว่าใจฉันมันยังทน แต่หัวใจแต่ละคนไม่เหมือนกัน หากฟ้าเปลี่ยนใจจะเปลี่ยนเหมือนกันไหม ฉันแน่ใจว่าไม่ใช่หัวใจฉัน แต่ใจเธออาจสั่นไหวไปทุกวัน คิดแล้วใจของฉันชักไม่ดี จึงมองฝนอย่างคนที่เงียบเหงา มองเห็นฝนเป็นดั่งเราในวันนี้ มองฟ้าไกลดูสดใสดูสวยดี แต่ฟ้าฝนตรงนี้กลับมืดมัว เธอจะลืมฉันไหมฟ้าไกลจ๋า ที่ตรงนี้มีน้ำตา..ฟ้าสลัว ยิ่งคิดมากเท่าไหร่..ใจยิ่งกลัว ฝนยังตกไม่ทั่ว...กลัวใจเธอ
17 มิถุนายน 2546 00:03 น. - comment id 147627
แต่งดีครับ. อ่านแล้วกระทบใจ. นำสัญลักษณ์ต่าง ๆ มาเล่นในกลอนได้อย่างฉลาดและสอดสัมพันธ์กัน ทั้งยังใช้ภาพขัดแย้งได้อย่างน่าชม. บทจบรัญจวน. กลอนที่ดีจะต้องผลักให้จินตนาการของผู้อ่านรุดหน้าต่อไป...อ่านจบ แต่ใจยังติด...คิดไม่จบ. o[-^_^-]o
17 มิถุนายน 2546 13:07 น. - comment id 147719
เพราะครับ