เธอผ่านมาหน้าบ้านฉันนั้นหลายหน วิ่งอดทนด้นดั้นมาหาเสมอ แต่แปลกใจทำไมฉันนั้นไม่เจอ หรือฉันเผลอเธอรีบวิ่งหญิงไร้เงา เธอเป็นใครคนไหนแน่หญิงแท้หรือ ฉันขอถือเธอคือหญิงมิ่งขวัญเหย้า ปรนนิบัติสารพัดทำทุกค่ำเช้า แล้วจึงเฝ้าเอาแต่วิ่งซิ่งผ่านมา เธอคงเหนื่อยเมื่อยล้ามาแต่ไกล ไม่ทันไรจึงได้เอื่อยเฉื่อยนักหนา ต้องหยุดพักรักษ์พลังกำลังมา ชุบชีวาหน้าบ้านฉันปันร่มเงา เธอส่งเสียงสำเนียงเพราะเสนาะเสมอ ฉันพร่ำเพ้อเธออยู่ไหนในความเหงา อยากรู้จักมักคุ้นจริงหญิงไร้เงา แต่ต้องเศร้าโง่เขลานักไม่ทักเธอ
นกตะวัน 6 มิ.ย. 2546 00:35 น. - ID 34850 
635
1
0
6 มิถุนายน 2546 11:51 น. - comment id 143434
ผู้หญิงไร้เงาขอขอบคุณมาก ที่คุณนกตะวันฝากบทกลอนบทนี้ให้ และยินดีจะทักทายคุณนกตะวันตลอดไป ตราบเท่าที่ลมหายใจจะพึงมี ส่วนการสวัสดีหรือทักทาย ไม่เป็นไรไม่ต้องการมากมายในตอนนี้ เพราะเท่าที่คุณนกตะวันให้มิตรภาพและไมตรี แค่เท่านี้ก็ถือว่าเป็นการทักทายที่แสนดีเกินพอ ***สวัสดีค่ะ วันนี้จะพยายามเดินผ่านไม่วิ่งและไม่ซิ่งจะได้มีการทักทายกันแบบช้า ๆ ดีไหมค่ะ(แซวเล่นค่ะ) จะบอกว่าจริง ๆ ผู้หญิงไร้เงาเป็นหญิง 100% นะค่ะ ส่วนการทักทายไม่เป็นไรค่ะ เข้าใจและดีใจมากที่คุณนกตะวันยอมรับมิตรภาพที่ผู้หญิงไร้เงามอบให้ ขอบคุณค่ะ อ้อ ขออนุญาตเก็บกลอนบทนี้ไว้ในกลอนที่ชอบนะค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
