จากวันที่ย่างเท้าเข้ามาเยี่ยม ในโลกเปี่ยมน้ำใจเติมไฟฝัน แทบทุกคนที่นี่มีให้กัน เป็นของขวัญต้อนรับประทับใจ ทุกทุกวันผันผ่านความหวานเพิ่ม ค่อยค่อยเติมรักต่อผลิช่อไสว พร้อมพร้อมกับช่วงกาลที่ผ่านไป คล้ายคล้ายใยแน่นเหนียวยึดเหนี่ยวกัน ไมตรีจิตมิตรภาพอันซาบซึ้ง ปลอบใจซึ่งโศกทุกข์จนสุขสันต์ มีความรักหยิบยื่นเต็มตื้นตัน มีความฝันสร้างเสริมเติมเรี่ยวแรง จากคนที่ไฟฝันใกล้วันดับ ก็ฟื้นกลับเป็นรวีที่โชนแสง ความเป็นฉันวันนี้ที่เปลี่ยนแปลง คือผลแห่งน้ำใจเธอให้มา จึงต้องย้ำคำนี้ที่อยากเอ่ย เพื่อเปิดเผยความรู้สึกสำนึกค่า แม้เป็นแค่ถ้อยคำธรรมดา คือคำว่า ขอบใจ ให้ทุกคน
เวทย์ 15 พ.ค. 2546 12:52 น. - ID 33992 
880
7
0
15 พฤษภาคม 2546 12:54 น. - comment id 138443
อื้อ .. ด้วยความยินดีค่ะ (ถอนสายบัวงามๆ)
15 พฤษภาคม 2546 13:46 น. - comment id 138450
หน้าส่วนตัว
ขอบพระคุณในความเมตตาของลุงเวทย์เช่นกันค่ะ
* ..... หยดน้ำที่รวมตัวกันมากเข้า
ย่อมก่อให้เกิดมหาสมุทรได้ ฉันใด
ด้วยเมตตาธรรม คนเราก็ย่อมก่อให้เกิด
มหาสมุทรแห่งมิตรภาพได้ ฉันนั้น ....... *
วาทะคานธี
15 พฤษภาคม 2546 16:46 น. - comment id 138458
-)
15 พฤษภาคม 2546 22:24 น. - comment id 138479
ที่นี่.. ให้เรน.. มากมาย..
..ไม่รู้..ไม่มี....
..ลุงเวทย์ให้.. เรน..
..ให้เอื้อ..
ให้.. เมตตา..
..ให้ดุ..
ให้... ยิ้ม..
...ให้...
มากมาย.. ที่เรนได้..
.....
..อย่าดุจิค่ะ..
..เรน..พูด..จริงนะ..
..คงมี.. วันที่...
เรน..ได้ไป..
กราบสวยๆ.. ที่บ้าน..
สักวัน.. พายุ.. สงบ..
เรน..จะไป...
เคารพ....คนใจดี...
มากมาย..จริงๆค่ะ..
15 พฤษภาคม 2546 23:56 น. - comment id 138487
ลอยเรือเมฆเสกมนต์ฝันวันไทยโพเอม ..... ลอยเรือเมฆเสกดอกไม้คล้องสายขวัญ หวานจากจันทร์วันได้พบจบด้วยหวาน ให้กวีไทยโพเอมใจเบิกบาน วันพบพานสมานฉันท์วันรวมใจ... ร้อยรวงดาวผูกสายเปลเฝ้าเห่กล่อม พวงพยอมค้อมดอกดวงร่วงกราวไหว มอบใจรักถักทอทองทุกดวงใจ ให้อภัยใจเป็นสุขทุกผู้คน... เริ่มต้นใหม่ด้วยดวงใจที่ใสสวย งามล้ำด้วยช่วยสานฝันอย่าสับสน เวทีฝันบรรเจิดจ้างามกมล คนเหนือคนลบหม่นหมองเฝ้าครองใจ.. คนเรานี้มีดีเลวทั้งสองด้าน อย่าร้าวรานผ่านบทเรียนสะเทือนไหว กระจกหกด้านคือคันฉ่องท่องขึ้นใจ คนเราไซร้ให้โอกาสพลาดเพียรจำ.. ดอกความดีผลิช่อรอฝนใหม่ กวีไทยใจใสสวยด้วยชุ่มฉ่ำ น้ำใจดีหยาดสายร่ายลำนำ ลืมรอยช้ำลบรอยเศร้าด้วยเข้าใจ... ถนนสายดอกไม้สายไยรัก ร่วมเรียงถักพักพิงเอนอิงไหล่ คล้องกมลคนช่างฝันพร้อมกันไป เป็นดาวใสสุกสว่างนำทางใจสู่ปวงชน..
16 พฤษภาคม 2546 00:02 น. - comment id 138491
นักฝันวันทำใจ . ............. เป็นนักฝันวันจริงไม่วิ่งหนี ร้าวฤดีเพียงใดไม่ไหวหวั่น มีสมองสองมือสร้างคืนวัน เห่กล่อมขวัญให้วันสวยด้วยหัวใจ.. ด้วยสองมือน้อยน้อยคอยสร้างโลก ลบรอยโศกการอยเศร้าเคยร้าวไหว ฝันฝากงามยามมองเห็นละมุนละไม สายลมไหวไกวเปลเมฆเสกสุขใจ.. ในแมกไม้สายธารหวานดอกไม้ ในพลิ้วพรายฟองคลื่นทะเลใส ในเรียวรุ้งคุ้งโค้งฟ้าพางามใจ ในอุ่นไอรวงเรียวรอเคียวคม... ลอยเรือรักถักทอทอดสอดสายฝัน สวนสวรรค์อักษราภาษาสม ฝันตระการหวานจับใจลบตรอมตรม เลิกระทมลบท้อแท้ฝากแผลใจ... จินตนาการหวานเพียงใดไกลเกินฝัน วันต่อวันฝันฝากใจไม่หวั่นไหว ใครจะรักจะชังชอบหรือขอบใจ(หรือโดนใจ) ไม่เป็นไรทำใจนิ่งทิ้งอัตตา.. และ.. โลกยังคงหมุนเวียนเปลี่ยนผันวันซ้ำซาก รักและพรากจากแล้วเจ็บเก็บห่วงหา มีชีวิตคิดแต่ดีมีแต่ให้ฝึกปัญญา ลบเหว่ว้าพาพรางห่างทางธรรม... ทั้งที่รู้กู่ไม่กลับรับรักเขียน จึงวนเวียนว่ายวนจนใจหนำ เขียนกลอนเศร้าเว้าวอนราวระกำ ใช่ชอกช้ำจริงแท้แพ้ทางกลอน... เป็นเส้นทางสายทุกข์สุขใจสอน พร่ำออดอ้อนสอนเศร้าราวตัวหนอน ขยึกขยือยึดถื่อมั่นขวัญร้าวรอน เป้นบทกลอนวอนว่าอย่าหลงทาง.. เพียงให้พบจบทางออกไม่ยอกย้อน ดั่งคำสอนผ่อนร้าวรานผ่านไร้ร่าง ไม่มีทุกข์สุขไม่มีที่ปล่อยวาง ใจว่างว่างห่างทางโศกโลกในใจก็อิ่มงาม!
16 พฤษภาคม 2546 06:37 น. - comment id 138517
ขอบพระคุณนิ
มีแจมนะ
รักน้อยนิด รินหยด บนยอดหญ้า
น้ำค้างพา ชุ่มชื้น มวลพฤกษา
ดอกไม้ป่า สนเขา ป่าหญ้าคา
สกุณา ร้องระงม อุ่นใจ
หมู่วิหก ร้องขำ ขานคำรัก
ดั่งประจัก เมตตา ส่งเสียงใส
ให้กำลัง ให้สำราญ ผ่องอำไพ
ตลอดไป พละ ธนะ มหาเอย
คิดถึงนะ
16 พฤษภาคม 2546 08:43 น. - comment id 138522
ลูกลิง, ไข่เจียว, เรน....ลุงรักพวกเธอนะ ตะเอ๋า....ยิ้มมีเลศนัยหรือเปล่า พุดพัดชา....คุณมีส่วนมากกว่าคนอื่นในเรื่องนี้ น้ำ....:)
16 พฤษภาคม 2546 09:38 น. - comment id 138532
...มีความรู้สึก ที่อบอุ่น เหมือนกันค่ะลุงเวทย์
16 พฤษภาคม 2546 12:58 น. - comment id 138573
ถ้ารักลูกลิงจริง ห้ามเขียน ลาจาก .. ลาก่อน .. อะไรแบบนี้นะ อยู่กันแบบนี้ จนตายจากกันจริงๆดีกว่า .. ไม่งั้นจะโป้งลุงเวทย์ด้วย
16 พฤษภาคม 2546 13:53 น. - comment id 138591
อักษราเรียงร้อยใจให้ได้ฝัน ด้วยผูกพันสรรสร้างกลอนสุนทรหวาน มิตรภาพแห่งไมตรีนี้เนิ่นนาน ตราบชั่วกาลนานเนาไว้ไม่ลืมเลือน....ฯ ด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น..และขอบคุณยิ่งค่ะ..คุณลุงเวทย์...
16 พฤษภาคม 2546 21:50 น. - comment id 138738
ลุงเวทย์คือ ผู้ที่แนะนำแนวทางกลอนให้ผมอีก คน ผมก็ขอขอบคุณลุงมากครับ
16 พฤษภาคม 2546 23:53 น. - comment id 138781
ชื่นใจในคืนนี้คืนที่มีฟ้าครึ้มฝน หอมกมลคนร่วมฝันวันแสนหวาน ผ่านคืนฝันวันเศร้าแสนยาวนาน เพียงคำหวานผ่านสู่ใจว่าไยดี... ดอกดวงใจคนช่างฝันกับวันเหงา มีเพียงเราใต้เงาจันทร์คืนวันนี้ พายุฝนลมแรงใครแกล้งมาย่ำยี ใจดวงดียังมีเธอให้เพ้อรอ เติมช่องว่างระหว่างใจในโลกฝัน ให้หวานจันทร์วันวาดหวังยังเฝ้าขอ ให้คนดีมีเมตตามาเฝ้ารอ โลกที่ขอลอยตรงหน้านาทีนี้..มิหวังใด!
17 พฤษภาคม 2546 18:53 น. - comment id 138989
แวะมาแสดงความเคารพค่ะลุง
18 พฤษภาคม 2546 09:22 น. - comment id 139087
อ้อม, ราชิกา, ก้อง, พิมพ์.....คนที่รู้จักรักคนอื่นย่อมมีคนรัก
18 พฤษภาคม 2546 15:14 น. - comment id 139130
ร้อยเรียงอักษรวอนนักฝัน ร้อยรำพันสำเนียงเสียงกลอนหวาน ร้อยอักษรเรียงสื่อสารผ่านวันวาน ร้อยคำขอบคุณขับขานผ่านเวลา คุณลุงเวทย์ คือ ผู้ให้ตัวอย่างแนวเขียนของร้อยกรองค่ะ...
19 พฤษภาคม 2546 18:38 น. - comment id 139459
ร้อยกรอง....ขนาดนั้นเชียวเหรอ..หลอกคนแก่บาปนา
25 พฤษภาคม 2546 18:54 น. - comment id 140407
เรน กลับมา กราบ..ลุงเวทย์สวยๆ..อีกครั้ง..
.. ยอมรับ..
เรน ปลื้ม.. มากมาย..
ก้อ.. ลุงเวทย์.. มีพ่วงเรน..ด้วย..
เรน.. ยิ้ม..
ไหว้สวย.. ที่สุด..
เพล้ง!!.. โห้ยย.. เรนเดินชน..ประตู..!!!
...(หัวปูด..แล้วดิค่ะเนี่ย..)
แบบว่า.. เรนปลื้ม..ม..ม...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
