นกเอย...นกน้อย ตราบรุ่งสางจนราตรีเคลื่อนคล้อยเจ้าลอยไปไหน บินร่อนไปไกลไม่เหน็ดเหนื่อยบ้างหรืออย่างไร ปานนี้แล้วไฉนใยเจ้าถึงยังไม่กลับรัง หรือเจ้ามีศรัทธาในหัวใจ ตามหาความรักใหม่อย่างคาดหวัง ดึงดันจะบินไปใครรั้งไว้ก็ไม่ฟัง ไม่คิดห่วงใครข้างหลังบ้างหรืออย่างไร ไม่ว่าเจ้า...จะห่างไปไกลกี่ก้าว ฉันเชื่อมั่น...ยังมีใครรอเจ้าอยู่ที่เก่าไม่ไปไหน บินไปเถอะ...ไปให้รู้ซึ้งถึงหัวใจ หากวันใดปวดร้าวกับที่ใหม่ วันนั้นเจ้าจะรู้ว่าไม่มีที่ใด...อบอุ่นได้เท่ารังเดิม