ใบไม้ระบัด...พลัดใบ แย้มกลีบบางใสสู่โลกกว้าง ดอกไม้ส่งกลิ่นหอม ณ ริมทาง เกสรลอยคว้างกลางสายลม ชีวิตเริ่มต้นพร้อมดวงตะวัน มีความฝันบนผืนฟ้าที่คอยห่ม มีดวงดาวในราตรีให้ชื่นชม มีพระจันทร์และโลกกลม ๆ ให้ชื่นใจ ล้มตัวลงนอน...ถอนใจเบา ๆ คล้ายชีวิตเฝ้ารอใคร...อย่างหวั่นไหว รอบข้างรายล้อมกับสิ่งที่เป็นสุข...แต่ทว่าฉันเหงาใจ หรือบางอย่างที่หายไปจะเป็น..เธอ.. ไม่ว่าเธอจะอยู่มุมใดในโลกใบเก่า ฉันยังอยู่ในมุมเดิมของเราอยู่เสมอ ไม่เคยลืมบอกตัวเองว่าคิดถึงเธอ และจะเป็นเช่นนี้เสมอตลอดไป อยากให้เธอรับรู้และได้ยิน ความรักของฉันไม่ได้สุดสิ้น...เพียงความหม่นไหม้ แม้เธอจะเป็นใครที่อยู่ไกลแสนไกล แต่ไม่ใช่...บางอย่างที่หายไป...จากใจฉันเลย
10 เมษายน 2546 14:16 น. - comment id 124898
ฮืม พี่เข้าใจ สู้สู้นะ พี่เป็นกะลังใจให้ ไม่ว่าเปิ้ลจะเป็นไง พี่อยู่ห่างๆ อย่างห่วงใย
10 เมษายน 2546 16:52 น. - comment id 124932
แม้เธอจะเป็นใครที่อยู่ไกลแสนไกล แต่ไม่ใช่...บางอย่างที่หายไป...จากใจฉันเลย ชอบจัง
10 เมษายน 2546 17:40 น. - comment id 124976
^ oo ^ 6_______________6
19 เมษายน 2546 15:36 น. - comment id 128319
รับรู้แล้วนะครับ คิดถึงจ๊ะ ^-^ ^^-^^