คอยเธออยู่...ทุกวัน....ทุกวัน.... ได้แต่คอยอยู่อย่างนั้น...เสมอ...เสมอ.... สมองเริ่มรู้สึก....เบลอ...เบลอ... เพราะความคิดถึงเธอ...คิดถึงเหลือเกิน... คอยแล้ว...คอยเล่า...ตั้งแต่เช้าจนบ่าย... จนค่ำก็ไม่วาย...กลัวห่างเหิน.... คอย...ค้อย...คอย...นานเหลือเกิน... จะมีใครบังเอิญ....ผ่านเข้ามา... เราสัญญาจะพบกันในวันนี้... รอคนดี...จนดึกดื่น...สะอื้นหนักหนา... คอยร่ำไป....เพราะหัวใจ...เรียกร้องมา.... คอยอีกหน่อยเถอะน่า...เดี๋ยวมาเอง... รุ่งเช้าของวันใหม่ไม่สดชื่น... ยังคงยืนตรงที่เดิมด้วยความเซ็ง... เริ่มร้องไห้อีกแล้วนะ...คนเก่ง... ฉันผิดเองที่มาคอยเธอ... เริ่มหลับตาภาวนาให้เราพบ... เพื่อบรรจบความรักที่พร่ำเพ้อ... ทุกอย่างขึ้นกับหัวใจเธอ.... ขอเพียงได้พบเจอ...ฉันจะไป... ความฝันนั้นลางเลือนเหมือนความคิด... ความหงุดหงิดงงงวยเข้ามาใหม่... เสียงกระซิบข้างหูบอกรักหมดใจ... ขออภัยที่ทำให้ต้องรอ... ฉันผวาโอบกอดเธอด้วยความรัก... ึความทุกข์หนักหายทันใดทำไมหนอ... ตอบได้แล้วเพราะคนที่เฝ้ารอ... อยู่เคล้าคลอเคียงข้าง...ไม่ห่างกาย... การรอคอยใครสักคนสิ้นสุดแล้ว... เมื่อดวงแก้วอยู่ใกล้ไม่ห่างหาย... ขอสัญญาจะไม่ยอมให้จากไกล.... จากหัวใจ...คนที่รัก...และหวงเธอ...
บุรุษแห่งกาฬ 5 เม.ย. 2546 20:35 น. - ID 31796 
703
4
0
5 เมษายน 2546 23:15 น. - comment id 122742
เหมือนข้าวคอยฝนยังไงยีงงั้น
6 เมษายน 2546 08:48 น. - comment id 122893
มาคอย เป็นเพื่อน น่ะ จะได้ไม่เหงา อ่ะ
6 เมษายน 2546 12:22 น. - comment id 122935
หน้าส่วนตัว
ใครจะคอยใคร
ใครจะไม่คอยใคร
เธอจะคอยใคร
เธอจะไม่คอยใคร
ฉันจะคอยเธอ
ฉันจะไม่คอยใคร
นี่แหละหนาชีวิต เนอะนู๋เอม
6 เมษายน 2546 14:23 น. - comment id 122964
ขอบคุณทุกคนมากมากที่แวะมาเยี่ยมเรา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
