..รู้ไหมว่า..ความห่าง.. บ้างก็ซ่อน..อ่อนไหว อยากอยู่ข้าง-ข้าง..ทุกครั้งที่ไม่มีใคร ยินเสียงหัวใจ....อยากกลับไปเหมือนเดิม ..เผื่อว่าบางส่วนที่ขาดหาย อาจเพราะเราไกล .. เกินเริ่ม หากได้กลับใกล้..คงพร้อมต่อเติม เพิ่มส่วนที่หายไปให้กลับเต็ม..อีกครา .. ทะเล..คงจะดู ยิ่งเป็นทะเล ฟ้ายามโพล้เพล้.. อาจยิ่งสวยและสวยกว่า เมื่อทุกอย่างถูกเติมเต็ม..ดังเห็นในดวงตา วันคืนผ่านช่างดูมีค่า... .. ถ้าเมื่อใดเวลา.. เป็นของเราสองคน จริง ๆ
6 มีนาคม 2546 23:14 น. - comment id 112614
ชอบจัง.. โดนเต็ม.. เพราะเหมือนเคยเลยนะคะ.. ^________^ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ... ได้รับแล้ว..
6 มีนาคม 2546 23:50 น. - comment id 112622
เรารอว่าเราจะมีวันนั้นหรือเปล่า..ที่ผ่านมาเราก้าวเร็วไป คิดและตัดสินใจเร็วไป ขอบคุณที่หวังดี มีกำลังใจเสมอ..ผู้ชายของความอบอุ่น
7 มีนาคม 2546 16:56 น. - comment id 112754
วันคืน..ช่างมีค่า ถ้าหากเวลาเป็นของเราเพียงสองคน ชอบค่ะ
15 มีนาคม 2546 20:27 น. - comment id 115179
เหอๆๆ ดีค่ะ ดีมากๆๆค่ะ ดีจริงๆๆ มาเห็นกลอนบทนี้รู้สึกเหมือนสายเกินไปแล้ว ฮือๆๆๆ
16 มีนาคม 2546 22:45 น. - comment id 115468
พี่หนังสือกลอนของเราออกแล้วยังไม่มีเวลาไปซื้อแจกเพื่อนเลย อิอิ สบายดีไหมคะพี่อาร์
25 มีนาคม 2546 08:42 น. - comment id 118495
เพราะมากเลยค่ะ อบอุ่น อ่อนโยน จริงๆ นะ ^-^