หน้าส่วนตัว
ฝากความรัก
ประทับความทรงจำ
ไม่ต้องเอ่ยคำ..แต่ย้ำความจริงใจ
ไม่มีอะไรจะให้..มีแต่ความจริงใจให้เพื่อนคนดี
อยากสอบตกซ้ำชั้น
ถ้ารู้ว่าจากกันเศร้าแบบนี้
เคยบ่นว่าเมื่อไรจะเรียนจบ..เสียที
พอถึงวันนี้จริง ๆ กับเสียใจ
เคยเร่งวันเวลาให้เร็วกว่าวันก่อน
แต่วันนี้อยากย้อน..วันเวลากลับมาได้
ถอนไถ่คืนและวันที่ผ่านไป
ซึมซับคำว่า เพื่อน ไว้นานเท่านาน
คิดถึงสมุดการบ้าน
คิดถึงรายงานที่เคยลอก
คิดถึงคำที่ครูเคยบอก
คิดถึงนอกหน้าต่างเคยเหม่อมอง
คิดถึงสนามหญ้าหน้าเสาธง
พรุ่งนี้คงไม่มีเราทั้งผอง
ไม่มีเพื่อนอยู่ให้นั่งมอง..
ไม่มีเพลงที่เพื่อนเคยร้องร่วมกัน
เพื่อน..คือขบวนรถไฟ
ซึ่งบรรทุกความรัก..ความฝัน
ผ่านทุ่งหญ้าดอกไม้..ชมพูหวาน
ข้ามทุ่งหญ้าเขียวขจี...
จาก..ขอบฟ้าหนึ่ง
สู่...อีกขอบฟ้าหนึ่ง
เพื่อ..เรียนรู้ไปด้วยกัน
มือจับมือ...ตาสบตา..
ถึงเวลาเพื่อนจะจากไป
เก็บสิ่งดี ๆ วันนี้เอาไว้
เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง
แมงปอกางปีกบาง
เจ้ากางปีกสวย
ช่วยบอกเพื่อนด้วย
ฉันคิดถึงจัง
ฉันลืมเธอไม่ลง
และคงลืมเธอไม่ได้
แม้จากกันนานแค่ไหน
เพื่อนยังอยู่ในใจ..ตลอดไป
จำใจต้องโบกมือลา
ตามองฟ้าไม่ให้น้ำตาไหล
สองมือเกี่ยวก้อยกันไป
เดินก้าวสู่วันใหม่ที่แสนงดงาม
หนทางยังอีกไกลนัก
กว่าจะถึงซึ่งใจหวัง
วันนี้ยังมีแรงพลัง
ต่อสู้ไป...ด้วยใจที่ชื่นบาน
รุ้งสวรรค์ 5 มี.ค. 2546 18:18 น. - ID 30174 
6146
3
0
5 มีนาคม 2546 18:20 น. - comment id 112355
ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา แต่เราจากกันไปก็เพื่อ... สิ่งดี ๆ ในอนาคต สักวัน..ก็ต้อง..พบกันอีก..
6 มีนาคม 2546 14:35 น. - comment id 112516
ความสุขเล็ก ๆ ของเด็กคนหนึ่ง คือการเฝ้ามองเพื่อนรักต่างพูดคุยกัน ต่างแย่งที่จะเล่าเรื่องที่ตนได้ประสบพบมา เสียงหัวเราะเหล่านั้นก่อให้เกิดพลังแห่งมิตรภาพ แม้เสียงสุดท้ายที่ได้ยินจะเป็นเสียงร่ำไห้ เพราะเราต้องจากกัน.... แต่ความผูกพันและสายใยต่างได้ผูกเธอและฉัน เข้าด้วยกัน....ที่ในหัวใจเราจึงมีเพียงคำว่า รัก....ห่วงใย...คิดถึงและไม่ลืม.....เพื่อนแน่นอน ใช่สินะ....ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่เลิกรา มีพบก็ย่อมมีจาก ไม่อยากให้เอ่ยคำว่าลา แต่เราจากเพื่อพบกันใหม่ เหมือนต้นกล้าที่เติบโตและต้องผลัดใบ ตลอดเวลาของการรอ.....ทำให้เจออะไรที่ดีมาก ขึ้นกว่าเดิม เข้มแข็งกว่าเดิม.... จากวันนั้นจนวันนี้เด็กที่เคยนั่งมองเพื่อน ๆ ก็ไม่เด็กอีกต่อไปเพราะเรากำลังจะเติบโต ไปพร้อม ๆ กัน กับโลกข้างหน้า และอีกหลายเรื่องราว แห่งความสับสน หวังว่าเพื่อน ๆ จะมีพลังกาย และพลังใจที่เข้มแข็งนะ ชอบกลอนบทนี้ของไหนจังเลย....เหมือนมีทุกอารมณ์ปะปนกัน เศร้าแต่ก็สุขใจลึก ๆ นะคะ
6 มีนาคม 2546 14:53 น. - comment id 112526
ค่ะบัวก็เชื่ออย่างนั้นค่ะ พี่รุ้งสวรรค์...... แต่อ่านกลอนนี้แล้วยังร้องไห้อีก....น่าอายจังT_T พอบัวคิดกลับไปทีไรร้องไห้ทุกทีเลยอ่ะ... ไม่อยากลืม ไม่อยากจากกัน......ไม่อยากให้วันเวลาหมุนไป ไม่อยากอยากเชื่อว่า6ปีที่อยู่ด้วยกันมันจะเร็วมากเลย.... นึกแล้วยังตกจัยเลยค่ะ.....เชื่อมั้ยล่ะ
8 มีนาคม 2546 09:13 น. - comment id 112896
ขอบใจทุกคนนะที่ชอบกลอนบทนี้นะครับ
8 เมษายน 2547 19:42 น. - comment id 145303
กอล์ฟไม่เคยรู้เลยนะว่าไหนจะเจ้าบทเจ้ากลอน ตอนแรกเห็นไม่เชื่อ เฮ้ย....นี่มันอะไร แต่ก็เพราะนะ ดีมากเลย ไม่น่าเชื่อว่าอารมณ์จะอ่อนไหวอย่างนี้ เป็นกำลังใจให้แต่งกลอนต่อไปนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
