๏ ๏ ๏ โคลงนิราศศรีราชา...ตอนที่ ๖ .. ๏ ๏ ๏

อัลมิตรา

๓๖
.....ถึงหนองมนแวะซื้อ...................ของฝาก
เสียงแม่ค้าหลายหลาก....................เรียกซื้อ
ข้าวหลามขนมจาก.........................ของสด แม่เฮย
เสียงแซ่จนอึงอื้อ...........................พี่อึ้งอลเวง ๚
๓๗
.....หนองมนเพียงชื่อตั้ง................นามของ บ้านฤๅ
ไฉนบ่เห็นมีหนอง..........................แอ่งน้ำ
หวั่นอกเพ่งตามอง.......................นามหลอก กันฤๅ
อกพี่กลัดหนองช้ำ.......................ขุ่นข้องหมองตรม ๚
๓๘
.....มาถึงชาดหาดบ้าน...................บางแสน
คึกคักผู้คนแดน............................ถิ่นนี้
เรียมคิดอยากควงแขน..................เคียงแม่
มาเที่ยวชมภิรมย์ชี้.......................นี่ฟ้านั่นทะเล ๚
๓๙
.....บางแสนแสนสุดกลุ้ม...............คราไกล แม่เฮย
แสนทุกข์จึงส่งใจ.........................ฝากถ้อย
ยามห่างผ่านบางใด......................ครวญโศก ถึงแม่
ทุกถิ่นครวญคำร้อย......................ฝากแม้แสนบาง ๚
๔๐
.....บางแสนผ่านแวะร้าน...............อาหาร
พร้อมพรักสหายสนาน..................อีกมื้อ
แต่เรียมข่มใจทาน.......................พออิ่ม
ด้วยทุกข์ใจอัดอื้อ.......................ห่อนรู้รสใด ๚
๔๑
.....ถึงเขาสามมุขขึ้น....................ยอดเขา
ธรรมชาติสลักเสลา.....................ภาพสล้าง
ดั่งเทพนิรมิตเอา.........................สวรรค์อวด โลกฤๅ
ลิบลับสมุทรกว้าง.......................อร่ามฟ้าอร่ามเมือง ๚
๔๒
.....ลิงถิ่นสามมุขนั้น....................อยู่อิง ถิ่นเอย
แต่มนุษย์กลับมาสิง....................ระทดท้อ
หากินกับฝูงลิง..........................เพียงแค่ เงินฤๅ
ขายหลากอาหารหล้อ..................หลอกให้ซื้อหา ๚