หน้าส่วนตัว
เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนไหว
ที่อยู่ห่างไกล..ตรงเส้นนอนของขอบฟ้า
ผูกชีวิตกับความเหงา หล่อเลี้ยงด้วยเงาของน้ำตา
แต่ไม่เคยมองว่าตัวเองไร้ค่า หรือน่าเวทนาสำหรับใคร
ฉันอยู่ได้ ตัวคนเดียว
หากเวลาเท่าที่เหลือเพียงเสี้ยวจะทำให้ความรู้สึกมันอ่อนไหว
ความทรงจำ บันทึกเป็นบทกลอน เหมือนเพื่อนที่คอยเฝ้าสอนหัวใจ
ให้ฉันเรียนรู้ว่าการไม่มีใคร ก็สามารถยืนอยู่ได้...
ด้วยความเข้มแข็งในหัวใจของตัวเอง
.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. 22 พ.ย. 2545 10:46 น. - ID 26382 
1428
5
0
22 พฤศจิกายน 2545 11:56 น. - comment id 97215
ว้าววววว ชอบๆๆ
22 พฤศจิกายน 2545 13:22 น. - comment id 97225
ชอบมากๆค่ะกลอนบทนี้ ถูกใจที่ซู้ดดดดดดดดด....
22 พฤศจิกายน 2545 14:05 น. - comment id 97247
ขอบคุณทุกคนก๊ะ อิอิ คิดถึงพี่นัน จัง
22 พฤศจิกายน 2545 16:18 น. - comment id 97278
กิกิ ไม่ต้องชม ก็รู้ว่าจะชม
22 พฤศจิกายน 2545 16:32 น. - comment id 97286
อะไรหว่า พี่หวาน อิอิ
23 พฤศจิกายน 2545 09:48 น. - comment id 97386
หนทางข้างหน้ายังยาวไกล ขอเพียงมี กำลังใจให้ต่อสู้ พิสูจน์ตัวเองให้ใครๆรู้ ไม่ยอมหยุดอยู่อย่างคนอ่อนแอ ขอสร้างความฝันอันยิ่งใหญ่ แล้วฝ่าฟันก้าวไปอย่ายอมแพ้ ถึงแม้ไม่มีใครเขาเหลียวแล ขอเพียงแค่ อย่ายอมแพ้ใจตัวเอง ---------------**ก็เพียงพอ**--------------
24 พฤศจิกายน 2545 16:31 น. - comment id 97559
เข้มแข็งดีจังเลยยย ชอบๆๆ
24 พฤศจิกายน 2545 16:31 น. - comment id 97560
เข้มแข็งดีจังเลยยย ชอบๆๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
