รอวันแห้ง ของน้ำตา

.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+.

ลืมตาตื่นมาเพื่อฝืนยิ้ม
ทั้ง ๆ ที่ ไม่เคยจะชิน กับความเหงา
แอบมองสายฝนแล้วคิดถึงความเป็นเรา 
ความรักสีเทา ห่มความปวดร้าวอยู่เต็มใจ
หลับตาลงเพื่อฝังตัวเองให้ลึกกว่าเดิม
หนีความฝัน ที่นับวันก็ยิ่งเจ็บเพิ่ม ยิ่งร้าวไหว
หัวซุกหัวซุน หาความอบอุ่น ก็ไม่ได้จากใคร
เมื่อไม่อาจข่มใจ   ก็ขอแค่ให้หัวใจได้ข่มตา
ผ่านมากี่นาน ที่เหยียบความฝันร้าวรานเอาไว้
แทรกตัวลึกลง ไป ชีวิต หวั่นไหว ยิ่งไร้ค่า
ไม่อาจยืนหยัดได้ใหม่ หม่นลงด้วยความหมองไหม้ของการเวลา
รอวันแห้งลงของ น้ำตา  เผื่อวันพรุ่งนี้จะได้เห็นท้องฟ้า ที่สวยกว่าเดิม				
comments powered by Disqus
  • mono

    9 พฤศจิกายน 2545 20:37 น. - comment id 94612

    เพราะมากก..... เศร้าสะเทือนใจจังเลย
  • windsaint

    9 พฤศจิกายน 2545 21:39 น. - comment id 94629

    เศร้าจังเลยง่า แง๊
  • มังกิ

    9 พฤศจิกายน 2545 22:58 น. - comment id 94637

    ยิ่งเศร้าขึ้นทุกที ทุกที ทุกที
  • .+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+.

    9 พฤศจิกายน 2545 23:17 น. - comment id 94648

    เศร้า ด้วย คน 
    เห่ะๆๆๆ
  • นิติ

    10 พฤศจิกายน 2545 00:28 น. - comment id 94658

    เรายืนคิดอะไรนาน มันได้หลายอย่างนะครับ
  • แพรวา

    10 พฤศจิกายน 2545 02:17 น. - comment id 94667

    อะไรเหรอ นิติ......
    
    ปล. นี่เราพยายามจบให้เข้มแข็งแล้วนะเนี่ย
  • cool-hearted

    11 พฤศจิกายน 2545 08:43 น. - comment id 94931

    ฮืม เข้มแข็ง แต่ ปนเศร้า มากมากอะ
  • ต้นไผ่

    11 พฤศจิกายน 2545 19:22 น. - comment id 95064

    เพราะจังเลย พี่นันกะน้องเก็ต
  • .+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+.

    13 พฤศจิกายน 2545 09:12 น. - comment id 95352

    อิอิ ขอบคุงทุกคนฮะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน