ฝนกำลังโปรยสายพรายพลิ้วนอกชายคา ฉันเอนอิงพิงหมอนนอนดูหยาดน้ำตานางฟ้า ที่กำลังหลั่งรินพร่างพรม... วสันต์ลาพาเมฆหมองหม่นเทาทึมมาทอดทับใจ จุดเทียนวางไว้ให้หอมวูบไหว สะบัดสะบิ้งพริ้งพรายล้อสายฝนลมแรง พายุพัดแรง แสงฟ้าแลบแปลบปลาบ สลับเสียงฟ้าร้องครางครืน ราวครวญคร่ำร่ำไห้ หยาดเป็นสายแทนน้ำตาพี่น้องนองหน้าชาวนาภาคอิสาน ที่เพิ่งผันผ่านน้ำนองนาน เนิ่นวัน..นานเดือน.. และราวกับไม่นำพากับเหงาเศร้ารานร้าวของหัวใจ ใครหลายๆคน ที่เกิดมาแพ้ใจไหวหวั่นกับแสงเทียน เสียงสายฝนพรำ และเสียงกระชากกระชั้นของสายลมครวญ ที่บาดใจ ราวปีศาจวสันต์ มาลามากระชากพา ให้หัวใจไห้โหยหาหลุดลอยลิ่วปลิดปลิวไปตามฤดูฤดี มองแมกไม้ไทยราวราวไพรรายรอบบ้านที่ รับหยาดฝนพร่างสายแสนหวาน เริงระบำรำฟ้อนซัดส่ายใบ กุหลาบงามยามนี้ถูกพายุไหวถูกแกล้งกลีบใบให้รานแยก การะเวกหอมละออพ้อฝนดอกพราวพื้น หวานเศร้าจนซึมซึ้งถึงใจดวงละมุน.. ในม่านฝนหม่นมัว ในซอกสลัวของหัวใจ กลับหวานไหวด้วยใจสุขล้นจนเกินรำพันรำพึง เสียงโทรศัพท์ปลุกฝันให้ฉันตื่นจากภวังค์ เพื่อนที่รักและแสนหวังดี ที่เข้าใจและทราบว่าฉันนี้ บ้าขยันฝันจะเขียนงานงาม รีบบอกมาว่าจะมาชวนไปงาน เปิดตัวหนังสือของอดีตรัฐมนตรีหญิงคุณ ลดาวัลลิ์ ที่หันมาเขียนหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์ทางการเมือง บ่ายสองโมงวันนี้ที่โรงแรมแถวราชดำเนิน น่าเสียดายที่ฉันปฏิเสธง่ายๆกับคำชวนเพราะเหตุผลเบื่อแต่งตัวงาม ไม่ฉะนั้นฉันคนนี้คงได้นำมาระบายให้ฟังนะว่างานนี้มีอะไรน่าสนใจบ้าง และนักอยากจะเขียนอย่างฉันก็เลยยังย่ำมืออยู่กับที่มิมีผลงานตีพิมพ์วางแผง ไม่เหมือนอาจารย์ณธีร์ กวีศรีแดนไทผู้พิสมัยฝัน จนสามารถฝ่าฟัน ฝากฝัน ฝากใจ ฝากงานงาม ที่มากล้นคุณค่าที่รจนามาจากดวงใจสวยใส ฝากไว้ให้ลือนามในผืนปฐพีให้ทุกคนที่รักได้พักใจได้ชื่นชมศรัทธา และให้สมกับคำว่าได้ เขียนได้ทำงานด้วยหัวใจทอง รอก็แต่ของรางวัล คือปากกาทองคล้องใจหรือไม่ก็ซีไรท์ก็อาจจะเป็นได้ ทั้งนั้นบนถนนสายฝัน ที่ต้องอาศัยทั้งพรสวรรค์พรแสวงนี้ และอย่างน้อยก็เป็นแนวทางให้นักอยากจะเขียนทั้งหลาย ได้จุดประกายทำมือรวมเล่มเป็นอนุสรณ์รัก.. ฝากขอบคุณนะคะ ที่กรุณาเมล์มาว่าจะมอบให้ ขอรับไว้ด้วยความซาบซึ้งใจ ด้วยคำขอบพระคุณอย่างหาที่สุดมิได้ จะรีบเมล์ตอบบอกที่อยู่เร็ววันเลยค่ะ.. ขอจบไดอารี่วสันต์ลาพาครวญถึงอาจารย์ณธีร์ ที่เคารพรักไว้เพียงนี้นะคะ จนกว่า จะบรรเจิดใจกับคิมหันต์มาและจะสัญญาจะกลับมารจนาอีกคราครั้ง ด้วยรักและรักทุกดวงใจไทยโพเอมนะจะบอกให้..
สาวบ้านนา 31 ต.ค. 2545 17:55 น. - ID 25378 
1191
4
0
31 ตุลาคม 2545 21:56 น. - comment id 92859
มาให้กำลังใจจ้าาา @^_^@
31 ตุลาคม 2545 22:18 น. - comment id 92863
=*^----------------------^*=
31 ตุลาคม 2545 23:32 น. - comment id 92871
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^......คุณสาวบ้านนาเนี้ย..^*^
....บทกลอนไพเราะนะคะ..
ทําไม..ไม่สมัครสมาชิกหล่ะคะ
เผื่อบางทีจะได้ขอแอบ
ไปศึกษาผลงานได้ง่ายง่ายนะค่ะ
^*^...................^___^...................^*^
1 พฤศจิกายน 2545 08:23 น. - comment id 92890
รู้สึกว่าสำนวนอย่างนี้เคยอ่านอะ สาวบ้านนา ... จะใช่คนเดียวกับที่คิดมั้ยนะ
1 พฤศจิกายน 2545 17:38 น. - comment id 92966
หว่ออ้ายหนี่ก็เคยฝันนะอยากเขียนการ์ตูนขายอ่ะ ตอนเด็กเด็กอ่ะ ชอบวาดชอบเขียนตอนเด็กเด็ก แต่ช่วงโตเนี่ย อยากเป็นนักดนตรีนะ เพราะชอบฟังเสียงดนตรี แล้วก็ชอบเล่นดนตรี ส่วนที่มาเขียนกลอนนี่ก็เพื่อระบายอารมณ์ครับ ที่มันอัดแน่นอยู่ในใจก็ระบายออกมา แต่ไม่ได้เอาดีทางนี้นะ แบบอยากจะแต่งเฉยเฉยอ่ะ สนุก สนุก คลายเคลียด ยังไงน้องต้องว่าถ้าคนเราอยากจะทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะก็ถ้าตั้งใจจริง ก็จะสำเร็จนะครับ แต่อาจจะดี และไม่ดียังไงก็ขึ้นอยู่กับการเรียนรู้ที่จะปลับปลุงแก้ไขเอาส่วนที่ดีดีมาใช้ ยังไงก็ขออวยพรให้พี่ขวัญทำงานที่พี่ขวัญรัก และประสพความสำเร็จนะครับ เอาใจช่วยครับ
1 พฤศจิกายน 2545 18:05 น. - comment id 92973
พี่เขียนไว้พันเรื่องแล้วได้มั๊ง เรื่องรักไร้สาระเสีย1000เรื่อง มีเรื่องเดียวที่ดีมากเลยคือเรื่องที่คงยังไม่ได้เขียนนั่นแหละ.. และรู้ไหมเวลามีงานรวมญาติพี่คนนี้ที่เป็นผู้แต่งเอง อ่านเอง จะซึ้งเอง และร้องไห้เอง จนใครๆบอกเพิ่งจะเคยเห็นนี่แหละ.. วันก่อนวันเกิดหลานรัก อ่านไปก็ร้องไห้อีกยังดีหลานกลัวเขินเลยช่วยใส่อารมณ์ซึ้งหน่อยตามไปด้วย รู้สึกค่อยยังชั่วนะหว่อ
1 พฤศจิกายน 2545 18:12 น. - comment id 92975
@^_^@ มาให้กำลังใจค่ะ
2 พฤศจิกายน 2545 00:43 น. - comment id 93044
มีเรื่องเดียวที่ดีมากเลยคือเรื่องที่คงยังไม่ได้เขียนนั่นแหละ..
--- อืม มุขนี้ฮาตรึม
อืมนะ ยังไงพี่ขวัญก็มาแต่งกลอนให้อ่านบ่อยบ่อยเหมือนเคยนะ อย่าจากหว่ออ้ายหนี่ไปล่ะ ไม่งั้นโป้งด้วย {ิั}
2 พฤศจิกายน 2545 00:48 น. - comment id 93046
มีกว่า 1000 เรื่อง อืม แต่งไปได้ไงนะพี่ขวัญ สุดสุดไปเลย
หว่ออ้ายหนี่ แค่100กว่ากลอนก็มึนตื้บแล้วอ่ะ หมดมุขแล้ว
ว่าแต่ทำไมพี่ขวัญถึงร้องไห้อ่ะ อ่านกลอนให้หลานฟังแล้วร้องไห้ใช่เปล่า หรือว่าอ่านกลอนให้หลายฟังแล้วหลานวิ่งหนีอ่ะ กิกิ {_ _}~
4 พฤศจิกายน 2545 16:32 น. - comment id 93553
ยังจำได้ใหม... ฝากฝันไว้ฝั่งฟ้า เมื่อถึงคราจะมารับ คืนใดที่เดือนดับ จะย้อนกลับมารับขวัญ ฝากไว้อย่าให้หาย ฝันสลายให้ใจหวั่น ฝันร้ายให้เสียขวัญ แต่ยังฝันจะฝันไป ฝันเถิดหากจะฝัน เพราะความฝันนั้นยิ่งใหญ่ ฝันไปที่อยากไป ฝันให้ไกลถึงขอบฟ้า ฝันเป็นที่อยากเป็น ฝันเฉกเช่นปรารถนา ฝันใฝ่ให้เธอมา จากมายาสู่ความจริง ฝันเถิดหากจะฝัน เพราะความฝันสรรค์ทุกสิ่ง ความฝันจะพลันจริง อย่านั่งนิ่งจงฝ่าฟัน ฝากฝันไว้ฝั่งฟ้า เมื่อถึงครามารับขวัญ หัวใจอย่าไหวหวั่น ........................... ฯ *^___^*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
