หน้าส่วนตัว
*... วันเวลาล่วงพ้น.....นาที
ฤาปล่อยให้วิถี.....ผ่านข้าม
โอกาสที่ยังมี.....กันอยู่
ไยจึ่งต้องครั่นคร้าม.....ไป่คว้าพยายาม...ฯ
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
*...มนุษย์เรา ที่เกิดมา...ในโลกา อันกว้างใหญ่
หากเทียบ จักรวาลไซร้...เล็กยิ่งกว่า เศษธุลี
ชีวิต ช่างแสนสั้น...ไม่กี่วัน สิ้นอินทรีย์
โอกาส ที่เรามี...มันผ่านมา และผ่านไป
ดังนั้น หากคิดรัก...ก็ต้องจัก ตัดสินใจ
รีบมอบ ความรักให้...กันและกัน ในทันที
หากช้า โอกาสหาย...เวลาคล้าย ดั่งวารี
ย้อนกลับ ใช่จักมี...เฝ้าเสียใจ สายเกินกาล...ฯ
***กฤษณะ*** 31 ต.ค. 2545 14:15 น. - ID 25370 
700
5
0
31 ตุลาคม 2545 14:51 น. - comment id 92775
ด้วยชีวิตมิได้ลิขิตดั่งใจหมาย .. เอ่อ ... มาทักทาย ไม่รู้เขียนไรดี ปัญหาโลกแตก ยิ่งกว่า ไก่ กับ ไข่
31 ตุลาคม 2545 17:09 น. - comment id 92788
เย่ หลับ คร่อก
31 ตุลาคม 2545 17:19 น. - comment id 92791
เห็นด้วยครับ เวลาไม่คอยใครครับ @^____^@ ชีวิตนี้ มิจบ มิรู้สิ้น ชีวิตดิ้น ดิ้นรน สิ้นจุดหมาย ชีวิตเกิด ก่อเกิด จนชีพวาย ชีวิตตาย อับสูญ เป็นธุรี
1 พฤศจิกายน 2545 08:24 น. - comment id 92891
ฮืมมมม มาซึมซับคำสอน พักนี้ มีปัญหาเรื่องคนพอดีเลย เบื่อๆ เหมือนกัน ขอบใจจ๊ะ
1 พฤศจิกายน 2545 17:16 น. - comment id 92961
^J^ ขอบคุณในความคิดเห็นของทุกท่านครับ... อยากจะทำอะไรก็รีบๆ ทำซะนะครับ..อยากแต่งโคลงกลอน...ก็รีบๆ แต่งได้เลยยยยยยย.....
4 พฤศจิกายน 2545 16:09 น. - comment id 93539
จะรีบไปไหนกันล่ะครับ....ถึงต้องรีบ.... ..... มือของมันสงบนิ่งเพียงนั้น...ขาวซีดปานนั้น...ดาบย่อมยังอยู่ในฝัก....ดูไปคล้ายเกียจคร้านยิ่งนัก....แต่เมื่อยามประกายดาบวาบขึ้น...ผู้คนต่างมิอาจสังเกตุได้ว่า...ดาบได้ถูกชักออกจากฝัก...หลังประกายดาบวาบผ่าน...ที่กระจ่างอยู่ตรงหน้ายังคงเป็นดาบในฝักเล่มนั้น...ดั่งว่ามิเคยถูกชักออกมาเลยก็ปาน....แต่โลหิตที่พื้นเล่า...คนที่พื้นเล่า...
5 พฤศจิกายน 2545 14:40 น. - comment id 93712
^J^ ขอบคุณที่ทำให้นึกได้.............ถ้าจำไม่ผิด โป้วอังเซาะ และอาฮุย...จะเดินไม่เร็ว ไม่ช้า... สม่ำเสมอ...ที่สำคัญคือทั้งสองคนจะไม่หยุด จนกว่าจะถึงจุดหมาย...ดังนั้น.... ไม่ต้องรีบก็ได้..แต่ต้องไม่หยุดหรือช้าลงด้วยความลังเล......
6 พฤศจิกายน 2545 01:57 น. - comment id 93862
โป้วอังเซาะ และอาฮุย. อืม... ทั่นจอมยุทธ***กฤษณะ***มิทราบทั่นรู้จักแม่นางอึ่งไหม แม่นางอึ่งย้งอ่ะ ~_~
6 พฤศจิกายน 2545 07:44 น. - comment id 93871
^J^ แน่นอนหว่ออ้ายหนี่....ข้าฯ ย่อมรู้จักแม่นาง..อึ้งย้ง....นางเป็นบุตรีของอึ้งเอี๊ยซือ แห่งเกาะดอกท้อ...ในทะเลบูรพา...ปู่ของข้าเอง ก็แซ่อึ้ง เช่นเดียวกัน....ว่าแต่เจ้าน่ะ แซ่อาราย....
9 พฤศจิกายน 2545 02:25 น. - comment id 94517
ข้าแซ่ตรวน เอ๊ย แซ่ เอิ๊ย ทั่น เอี้ยก้วย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
