ผมขอชี้แจงสำหรับข้อความเหล่านี้ ------------------------------------------------------------ ให้คะแนนสำหรับสำนวนนี้ 5 คะแนน จากคะแนนเต็ม 10 เหตุผล คือ ใน บทที่ 5 วรรคที่ 2 คุณเขียนว่า แมวกัดหนูเรารู้ดีเป็นอย่างงั้น คำว่า งั้น เสียงตรี นะพ่อคุณ วรรคที่ 2 ถ้าจะให้สวย ต้องลงด้วย เสียงเอก เสียงโท และ เสียงจัตวา - ฮับ จาก : ศิษย์สุนทรภู่ รหัส - วัน เวลา : 93849 - 28 ต.ค. 45 - 20:51 --------------------------------------------------------------------- เห็นด้วยกับ คุณศิษย์สุนทรภู่ คำว่า งั้น รูปวรรณยุกต์ โท ก็จริง แต่เป็นเสียงตรี นี่ถ้าเป็นการประกวดกลอน กรรมการคัดออกตั้งแต่รอบแรกแล้ว อนึ่ง คุณเขียนสัมผัสซ้ำเยอะ ถ้าเป็นกลอน ที่เขียนจำนวนบทมาก ๆ อย่าง นิราศ ก็พอจะอนุโลม หรือ อภัยให้ได้ สำนวนนี้เขียนไม่เกิน 10 บท มีสัมผัสซ้ำอยู่แทบทุกบท ยกเว้นบทที่ 6 ยกตัวอย่างเช่น ใจ - ใจ ในบทที่ 1 ทำ - ทำ หรือ ดี - ดี ในบทที่ 2 และ 3 ตามลำดับ จาก : สมาชิกสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย ---------------------------------------------------------------------------- ผมอยากให้ทุกคนไปอ่านกลอนของผมที่กระทู้กลอนชื่อ ถึง....คุณศิษย์สุนทรภู่.....ด้วยความไม่เคารพ และกระทู้ที่คุณศิษย์สุนทรภู่เขียนถึงผมในกระทู้ชื่อ รูปของผม...กับแฟนตัวจริง ผมข้องใจกับคำว่า ซวย ที่คุณใช้ โปรดชี้แจงผมด้วย สำหรับตัวผม ผมเป็นนักเขียนที่มีบทความได้ตีพิมพ์ในนิตยสาร วัยรุ่นชื่อดัง สมัยเรียน เป็นตัวแทนเขตการศึกษาเข้าแข่งขัน แต่งกลอนระดับประเทศ ได้รางวัลพระราชทานจากสมเด็จพระเทพฯ ในการทำหนังสือเยาวชน เป็นเว็บมาสเตอร์ในเรื่องบทความและกลอน ให้กับบริษัทหนึ่ง และทำงานด้านสื่อมวลชนอยู่ขณะนี้ ผมอยากเรียนว่า ผมมีดีกรีอยู่ในระดับหนึ่ง รู้ว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรควรไม่ควร และไม่ชอบให้ใครมาสั่งสอนเหมือนผมเป็นเด็กประถมเพิ่งหัดเรียน กลอนของผม มีเอกลักษณ์ที่แม้แต่คนว่าเองรับรองว่าแต่งได้ไม่เท่า ผมชอบแบบนี้ และชอบมานานจนแต่งกลอนในเว็บนี้ 200 กว่ากลอนแล้ว ผมชื่นชม และนับถือพี่ๆในเว็บนี้เกือบทุกท่าน ไล่ตั้งแต่พี่ปีกฟ้าไปจนถึงรุ่นน้อง หลายๆคนที่ให้ความเห็น ผมรู้ตัว ผมมีสติ ที่แต่งกลอนในรูปแบบนี้ สัมผัสแบบนี้ ผิดๆถูกๆ มีจังหวะในการอ่านในรูปแบบต่างๆที่อาจารย์ไม่เคยสอน บางทีเป็นกลอนแร็พไปเลยก็มี กลอน 8 ของผม อาจเป็นกลอน 6 กลอน 7 กลอน 9 หรือกลอน 20 อะไรมันก็เป็นรูปแบบที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ ยุคสมัยมันถึงพัฒนา ไม่ใช่เอะอะก็อ้างตำรา อ้างบทเรียน อ้างรูปแบบที่อยู่มาตั้งแต่ต้นรัตนโกสินทร์ ของเก่าน่ะดี มีครู แต่ของใหม่ที่ไม่มีครูอย่างผมอย่าเอาไปเปรียบ ผมไม่กล้าหรอก ผมบอกแล้วว่าผมรู้ตัวดีว่าผมทำอะไร มีความสามารถระดับใด ผมถึงเลือก ที่จะแต่งกลอนในรูปแบบนี้ไงครับ แบบของผม แบบที่ไม่มีครูไม่มีใครสอน ใครชอบผมดีใจมาก แต่หากอยากให้ความเห็น กรุณาให้เกียรติกันด้วยครับ โดยเฉพาะ คุณที่ใช้ชื่อว่า ศิษย์สุนทรภู่
29 ตุลาคม 2545 15:23 น. - comment id 92205
น้องเบิร์ดพูดถูก เห็นด้วย100เปอร์เซนต์ครับ คนสมัยก่อนก็แต่งดีครับแต่นี่มันคนละสมัยเห็นด้วยครับย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นของธรรมดา และที่สำคัญที่สุดคือ เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดครับ ชอบมากครับ
29 ตุลาคม 2545 15:45 น. - comment id 92210
มาฟังคำชี้แจงครับ
29 ตุลาคม 2545 15:58 น. - comment id 92216
ก็เห็นจะมีพี่ๆที่ใจดีแถวนี้แหละครับที่เข้าใจผม อย่าว่าผมหัวแข็งเลยนะครับ แต่สอนด้วยถ้อยคำดีๆก็ได้ อย่าดูถูกกัน ยิ่งคุณศิษย์สุนทรภู่นี่ ผมไม่อยากจะใช้คำว่าปากหมาเลยครับ มันไม่สุภาพ
29 ตุลาคม 2545 17:09 น. - comment id 92231
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ... ผมคนหนึ่งละ ที่เชื่อว่าความงามของภาษากับ การถูกต้องตามฉันทลักษณ์เป็นคนละเรื่องกัน... ไม่ใช่ว่าฉันทลักษ์ที่ถูกต้องจะไม่ดี แต่ละคนก็มีแต่ละแนวทางที่ต่างกัน อย่าพยายามไปตีกรอบให้คนอื่นจะดีกว่าไหม
29 ตุลาคม 2545 17:39 น. - comment id 92253
ถ้า เป็นครูภาษาไทย อาจรับไม่ได้ แต่ถ้า เป็น ครู สอน ภาษาศาสตร์ ย่อมเข้าใจและรับได้ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนมีวิวัฒนาการครับ ภาษา ไทย เป็นภาษาที่ไม่ตาย ไม่เหมือน บาลีสันสกฤติ หรือ ลาติน เพราะฉะนั้น จึงไม่แปลก ที่จะ มีการคิดค้น ฉันทลักษณ์แบบต่าง ๆ ขึ้นมา แม้แต่คำ ที่เราพูด ภาษาที่เราใช้ ทุกวันนี้ ก็ยังไม่ได้เหมือน กับภาษา ที่พ่อขุนรามคำแหงใช้เลย ผมอยากให้ ทุกท่านลองเปิดใจให้กว้าง ๆ นะครับ ลางเนื้อ ชอบลางยาครับ มาให้กำลังใจคุณ burs
29 ตุลาคม 2545 21:40 น. - comment id 92344
ที่นี่เป็นเวทีที่เปิดกว้างทางความคิดครับ ผิดกับถูกขึ้นอยู่กับคนมอง อย่างคุณเชษฐภัทร วิสัยจรว่าไว้ครับ ผมคิดอย่างเดียวกัน มาให้กำลังใจทุกๆคนนะครับ :)
30 ตุลาคม 2545 01:37 น. - comment id 92414
เป็นกำลังใจให้ burst จ๊ะ... ชอบแนวคิดและภาษากลอนของ เบิร์ส ที่สื่อออกมานะ และเชื่อว่า การที่ใครสักคนจะเป็นที่จับตามองก็คงเพราะเขามีความโดดเด่นในตัวเอง ยังไงก็คงเอกลักษณ์ของตัวเองที่ดีเอาไว้....ประสบการณ์จะทำให้เราแกร่งขึ้นเหมือนเป็นบทเรียนหนึ่งที่ผ่านมาให้เราทดสอบ...จะผ่านไม่ผ่านย่อมอยู่ที่เราเอง (o*^___^*o)