พ่อแม่ผมเป็นครูชั้นประถม ไร้เวลามาอบรมมาสั่งสอน จึงได้มั่วเมายามาเขียนกลอน ให้คุณว่าคุณสอนแทนใครใคร อันความรู้ผมจบสิ้น..ปริญญาตรี เรื่องภาษาได้ C พอถูไถ บัตรประชาชน...ระบุเน้น..เป็นคนไทย ถึงแต่งกลอนไม่เอาไหน...ผมไม่แคร์ ไม่รู้ผมทำอะไรให้เคืองขุ่น ถึงต้องเป็นหน้าที่คุณมาแยแส เดี๋ยวว่าโน่นว่านั่นหมั่นดูแล เป็นญาติพ่อญาติแม่ผมฝ่ายใด คุณคิดว่าสุนทรภู่เป็นครูเอก มันปัจเจกทางภาษาเกินไปไหม ผมไม่รู้สุนทรภู่เป็นครูใคร ช่างปะไรตัวผม..ไม่มีครู อยากจะแต่งผมก็แต่งเรื่องของผม ใครจะด่าจะชมผมไม่รู้ รู้แต่ว่าตูมีสิทธิ์...สิทธิ์ของตู ใครไม่อยากรับรู้ช่างหัวมัน ผมคิดว่าผมโกรธผมโทษคุณ ที่อุตส่าห์การุณสอนผมนั้น บังเอิญมีพ่อแม่ที่แคร์กัน ไม่รบกวนถึงท่านมากวนใจ อยากจะด่าจะว่าก็เชิญเลย อยากให้รู้ว่าไม่เคยเอาใจใส่ คุณสอนผมผมไม่จำจะทำไม แต่งแบบผมต่อไป...ผมว่าดี เรียกมาเถอะสุนทรภู่..ดูกลอนผม ดูว่าเขาจะตรอมตรมไหมคราวนี้ ปีนี้ปี 2002 ตรองดูซี ว่าบทกลอนสมัยนี้ยึดอะไร คุณจะว่าผมผิดแปลกแหวกอักษร ไม่ถูกหลักของกลอนคุณใช่ไหม ไม่สนหรอกใครจะบอกผมยังไง หรือจะลบออกก็ได้ไม่ว่ากัน พี่ปีกฟ้าจะลบชื่อผมก็ได้ แต่ขอฝากข้อความไว้แทนสิ่งนั้น แทนสิ่งที่เคยมีใจให้กับมัน แทนทุกอย่างที่เคยฝันอย่างจริงใจ อยากบอกว่าความฝันของคนหนึ่ง มันมีค่าลึกซึ้งเกินสิ่งไหน เกินกว่าตัวอักษรมาบรรยาย เกินกว่ากรอบใดๆมากั้นตี ในวันนี้มีคนด่าว่าผมแล้ว คงไม่แคล้วต้องลาไกลไปจากนี่ ผมเบื่อแล้วเขาสั่งสอน...กลอนไม่ดี อยู่มานานที่นี่....โดนประจำ กลับไปให้...พ่อแม่สอน...แน่นอนกว่า ท่านไม่เคยบ่นว่าให้เจ็บช้ำ กลับไปเริ่มต้นในสิ่งที่ควรทำ ไม่ให้ใคร...เขาตอกย้ำ....ว่าทำเลว
burst 29 ต.ค. 2545 11:25 น. - ID 25238 
1085
5
0
29 ตุลาคม 2545 11:29 น. - comment id 92150
ผมจะพยายามไปงานพบปะคราวนี้ให้ได้นะครับ พอดีผมต้องไปต่างจังหวัดคงกลับมาเย็นๆวันอาทิตย์ ไม่รู้ว่ายังทันทุกคนหรือเปล่านะครับ จะพยายามให้มากที่สุดครับ
29 ตุลาคม 2545 13:34 น. - comment id 92179
ผมชอบอ่านแบบของคุณเนี๊ย อ่านแล้วได้ความรู้สึกเป็นกันเองดีครับ ไม่ได้โม้...
29 ตุลาคม 2545 13:36 น. - comment id 92181
แต่มีคนบางคนปากไม่ดีเลยครับ มาว่าผมว่าแฟนผม คนชอบผมดีใจ คนว่าอย่างมีเหตุผลผมดีใจ แต่คนปากหมาผมแค้นใจครับ
29 ตุลาคม 2545 13:39 น. - comment id 92183
ตั้งใจดี แต่เขียนกลอนไม่รับสัมผัสระหว่างบทระวังท่านสุนทรภู่แวะมาอ่าน จะพาลโกรธเอา ยึดแฟนในรูปไปด้วยจะซวยนา-ฮับ จาก : ศิษย์สุนทรภู่ ------------------------------------------------------------------- นี่คือข้อความที่ผมไม่รู้คนพิมพ์มันเอาส้นเท้าข้างไหนคิด ทำไม..ผมกับแฟนมันจะซวยยังไง หือ.. ชมรมนักแต่งกลอนอะไรนั่นอีก ว่าจัง..ว่ามันทุกสัมผัสทุกโคลง ไม่เปิดใจเหมือนคุณส่องหล้าบ้างเลย
29 ตุลาคม 2545 14:10 น. - comment id 92190
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบกลอนคุณนะครับ ภาษาไทย ไม่ใช่ภาษาที่ตาย ฉันทลักษณ์ จึงมีสิทธิ์ที่จะวิวัฒนาการไปตามแต่สมัย นี่แหละคือ ชีวิต ซึ่งเป็นเสน่ห์ของภาษา ให้กำลังใจคุณ burs
29 ตุลาคม 2545 14:35 น. - comment id 92194
ขอบคุณครับ ที่เข้าใจคนอย่างผม และต้องขอโทษด้วยครับที่โพสต์ไปถึง 3 ครั้ง
3 พฤศจิกายน 2545 16:14 น. - comment id 93319
เอาใจช่วยนะคะ บทกลอนที่ดี พิมพ์ว่าน่าจะมาจากความรู้สึกเป็นหลัก เรื่องกดข้อบังคับต่างๆ มันก็น่าจะมีข้อยกเว้นได้นี่คะ คนเราต่างก็มีความฝัน หากมีใครมาปิดกั้นจินตนาการด้วยกฏเกณฑ์และระเบียบมากเกินไป เยาวชนไทยก็จะไม่กล้าแสดงออก ปัญหาพวกเนี้ย ถึงได้ทำให้เกิดปัญหาสังคมอย่างไม่หยุดหย่อน พิมพ์ก็เป็นคนหนึ่งค่ะ ที่ชอบอ่านกลอนที่ไอเดีย ความคิดสร้างสรรค์ ไม่ใช่ที่กฎข้อบังคับ จริงอยู่ที่หากไม่มีกฎก็ไม่มีกลอน แต่กฏบางข้อมันก็น่าที่จะลดหย่อนกันได้นี่คะ สู้เข้าไว้นะคะคุณ burst1
14 พฤศจิกายน 2545 20:20 น. - comment id 95645
เอาใจช่วยเหมือนกันครับผมก็ไม่ใช่คนที่แต่งกลอกเก่งอะไรแต่ก็ชอบกลอนที่พี่แต่งนะ ดูสบายๆดี สำหรับคนที่ใจแคบไม่ยอมรับผลงานเราก็ไม่เห็นต้องแคร์เพราะเขาเป็นแค่คนส่วนน้อย
15 ธันวาคม 2545 20:10 น. - comment id 100966
ผมว่าท่าน สุนทรภู่ ท่านจะดีใจมากกว่าถ้าได้อ่านกลอนของคุณ เพราะท่านต้องดีใจที่คนสมัยนี้รู้จักคิดรู้จักการปรับปรุงไม่ยึดติดสิ่งเดิมๆ แต่งจากใจจริง หาใช่สิ่งเสแสร้ง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
