เธอ..ผู้ไกลห่าง...

มณฑาทิพย์ พรสุขศิริ

ฉันลงโทษตัวเองด้วยน้ำตา..
เผื่อรักที่มีมาจะไม่สูญหาย
เมื่อเธอลงโทษกันด้วยหัวใจ
มันทำให้ฉันสำนึกได้..ถึงใจเธอ
ขอโทษเป็นพันครั้งคงไม่พอ..
คนผิดอย่างฉันเริ่มทดท้อ..น้ำตาเอ่อ
อภัยให้สักครั้ง..เถอะนะเธอ
สำนึกแล้วว่าการไม่พบเจอ..ทำเอาฉันคลั่งเพ้อ..ทรมาน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน