มรสุมรุมเร้าเข้าถาโถม ใจหนึ่งดวงทรุดโทรมและอ้างว้าง ความสุขลอยห่างหายไกลเลือนลาง ยิ้มที่เคยมีเบาบาง...จางหายไป ฝันเอาไว้หวังจะไล่ไขว่คว้า ได้รัยคืนกลับมาแค่ความร้าวไหว หากตรงนี้มีคุณคงอุ่นใจ แต่ตรงนี้ไม่มีใคร...ไร้ทางเยียวยา
18 ตุลาคม 2545 18:53 น. - comment id 89280
อืมๆ เรารู้ดี น้องแว่นหนาไม่ต้องไปคิดมากก็ได้ พักนี้ชอบคิดมากจัง
18 ตุลาคม 2545 20:51 น. - comment id 89307
กลอนอย่างนี้แหล่ะ ที่พี่ชอบ. อย่าคิดมากแล้วกันนะคะ...
19 ตุลาคม 2545 01:31 น. - comment id 89394
ที่ตรงนี้มีเพื่อนเยีอนเสมอ ไยเล่าเธอเศร้าไปให้นึกห่วง หรือมีใครไหนเล่าเฝ้าหลอกลวง ทำเอาดวงใจเธอเพ้อเศร้าไป มอบกำลังใจให้กับหลาน ณาชิ.. อิอิ
19 ตุลาคม 2545 08:32 น. - comment id 89442
ใจเย็นนะค่ะ แว่นหนา ทุกปัญหาแก้ไขได้ ใช่สติ สมาธิ และปัญญา