บุพพการี...เหนืออื่นใด

ขุนหาญ

    ลูกเกิดมามีเพียงตัวกับใจ                      พ่อแม่ให้ไว้เป็นสมบัติ
เป็นทุนสืบสร้างสาระพัด                         รู้จัดรู้แปลงแต่งการงาน
    ท่านสร้างท่านเลี้ยงเราจนเติบใหญ่         สรรพวิชาท่านมอบให้ได้สืบสาน
ส่งเสียให้ได้เรียนให้ได้งาน                    จ่ายทรัพย์ไม่อั้นเพื่อลูกรัก
    เฝ้าพร่ำสอนสั่งให้เด่นดี                           สืบศรีสืบวงศ์คงศักดิ์
ลูกเจ็บท่านเจ็บยิ่งนัก                               ดั่งใครควักดวงหทัยบีบเคล้น
     ความรักท่านรักเรานั้น                             คงมั่นไร้ฝั่งหยั่งเห็น
เพื่อลูกเป็นสุขทั้งเช้าเย็น                          บ่เว้นบ่วางสร่างฤทัย
     หาไหนในหล้าฟ้านี้                                   จะมีใครสักคนไหม
รักเรายิ่งพ่อแม่เหนือใคร                          ให้อภัยเราได้ทุกครั้ง
     ท่านเกลียดกว่าเกลียดปรากฏ                     ยังมีรสแห่งรักเกินหยั่ง
ท่านโกรธกว่าโกรธประดัง                           ความรักท่านยังมากล้ำ
     ท่านเลี้ยงเราเลี้ยงท่านตอบ                         นบนอบขวัญเกล้าทั้งเช้าค่ำ
สืบกิจสร้างกิจคิดทำ                                     เทิดคุณท่านล้ำอื่นใด
คือเทพเหนือเทพทุกสรวงสวรรค์                 คือบูรพาจารย์เหนืออาจารย์ยิ่งใหญ่
คือชีพเหนือชีพเทิดไว้                                 คือดวงใจเหนือดวงใจลูกยา
    รอยเท้าท่านเหยียบผืนทราย                       กราบไหว้เป็นมิ่งขวัญหล้า
เป็นอุดมมงคลแก่ชีวา                                  ควรลูกบูชานิรันดร ฯ