อะไรก็...ทำได้ ไม่มีข้อแม้..ใด..ใด..มาขวางกั้น หากมันจะทำให้เธอยังอยู่..ข้าง..ข้าง..กัน สารพัดวิธีร้อยพัน..ฉัน..เต็มใจ หากจะทำให้เธอ..ไม่ตีจาก แม้ว่ามันจะยากลำบาก..สักแค่ไหน เพียงเสี้ยวนาที..ถ้าพอจะรั้งเธอไม่ให้หนี..ไปไกล ต่อให้ฉันต้องหยุด...ลมหายใจ...ก็จะทำ ................................
27 กันยายน 2545 14:16 น. - comment id 81433
ไดอารี่เล่มเก่า บางครั้งเอามาเปิดอ่านอีกที ก็ขำตัวเองในช่วงเวลาที่ผ่านมานะ แต่ก็เป็นความรู้สึกของตัวเอง เก็บไว้เถอะ เป็นทีระลึกที่ดี ที่รวบรวมกับรู้สึก ของเรา เล่มแล้วเล่มเล่า
27 กันยายน 2545 20:39 น. - comment id 81546
รู้สึกได้ว่าเศร้าเลยนะ เหมือนของที่เคยหวงแหนใกล้จะหลุดมืออะไรก็ยอมทำได้ทั้งนั้น อารมณ์เนี่ย มันอธิบายยากเหมือนกันนะ แต่ถ้ามันหลุดไปแล้วก็เก็บมันไว้เป็นความทรงจำเถอะนะคะจริงมั๊ย
27 กันยายน 2545 22:44 น. - comment id 81577
เศร้าจังเลยค่ะ
28 กันยายน 2545 09:17 น. - comment id 81637
^*^ ^*^ ^*^...ตามมาแอบอ่านจ้า..^*^ ................................
30 กันยายน 2545 15:10 น. - comment id 82229
Oh ! เนี้ยได้ไงแต่ง - แต่งได้ไงเนี้ย
3 ตุลาคม 2545 07:35 น. - comment id 83154
เศร้ากินใจ