คุณเฉิ่ม

ชาวหาดวาดกวี

คุณนะคุณ เขียนในอีเมลล์นัดกันว่า
ไปเจอกันหน้าสถานพินิจฯก่อนสิบโมงนิดหน่อย
ฉันก็กลัวว่า คุณน่ะ จะต้องเสียเวลาคอย
อีกชวนเพื่อนติดสอยห้อยกันไปให้ครึกครื้น
ไปถึงแล้วสิบโมงตรงเวลาเป๊ะๆ
วาลลารี่ยืนเต๊ะรออยู่ก่อนยิ้มระรื่น
ฉันสงสัยครามครันทำไมไม่เห็นมีคนอื่นๆ
มารอยืนอย่างที่นัดกัน แหม..นัดสำคัญอย่างนี้
ประตูด้านหน้าล็อคแน่นหนาและปลอดภัย
วาล กดออดเสียงใสบอกไปว่ามาชมสถานที่
ยามกดเปิดประตูอัตโนมัติเปิดให้เข้าทันที
เชิญสุภาพสตรีสามนางนั่งรอคุณครูผู้ประสาน
รอนานจนต้องมองนาฬิกา...เลยนัดมาสิบนาที
รอต่อไปอีกห้านาที ชักเอะใจ ไม่เห็นจารย์
เจ้าหน้าที่เปิดช่องออกมาบอกว่ารอไม่นาน
เดี๋ยวจารย์ก็มาแล้ว รอ อีกนิด
ก็สงสัยเกิดอะไรทำไมคุณถึงมาสาย
เจ้าหน้าที่รายงานต่อไม่ให้คิด
อ๋อ เค้าบอกว่ารถก็ไม่ได้ติด
แต่เส้นทางผิดครับ ...ผมหลงทาง...จะรีบมาเร็วพลัน
ว้า...คุณเฉิ่ม ตาเฉิ่มคนนี้ น่าตีจริงๆ
เป็นผู้ประสานงานแท้ๆ แถมเมืองเล็กอย่างนั้น
นัดมาเจอกันก็เป็นตอนกลางวัน
แต่ก็ดันหลงทางเสียนี่ ช่างน่าอายแทน
มาแล้ว เริ่มแนะนำตัว กับนาโอโกะและวาล
ฉันยืนยิ้มหวานเมื่อคุณเอ่ยชื่ออย่างจำได้แม่น
ลุกขึ้นยืนทักทายตอบบ้าง ก่อนเริ่มแพลน
ทุกคนจิตใจโลดแล่น เริ่มเดินดูสถานที่ด้วยกัน.