ฉันยืนอยู่ท่ามกลางความมืดมิด ดั่งถูกปิดกั้นแสงจากความหวัง อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจไร้พลัง อยู่กับความสิ้นหวังอย่างเดียวดาย แต่แล้วเธอนั้นก็เดินเข้ามา ให้คุณค่ากับชีวิตฉันมากมาย เหมืนดั่งฉันหายป่วยจากโรคร้าย ที่ทำลายหัวใจฉันตลอดมา แต่แล้วเธอก็กลับเดินจากไป ทำเหมือนกับหัวใจฉันไร่ค่า เป็นพี่ชายตลอดที่ผ่านมา รู้สึกว่ากำเริบอีกแล้วนะโรคหัวใจ คงจะไม่มีใครที่มียา มารักษาหัวใจของฉันได้ เวลาอาจจะช่วยรักษาใจ ให้กลับมาสดใสเหมือนดังเดิม