รำพันกับดาว

จังงัง พรรคลิงรักลิง

...วันนี้... 
...ยามราตรีไร้แสงจันทร์... 
...ดั่งใจฉันนั้น...หวั่นไหว... 
...ยามลมหวน...ปั่นปวนไป... 
...ยามเดียวดาย...ที่ไร้ดาว 
...คืนนี้... 
...คงไม่มีใครหยอกเย้า... 
...คงปราศจากดาว...สกาวพร่าง... 
...คงปวดร้าว...คราวอ้างว้าง... 
...ยังคงนั่ง...พร่างรำพัน...ผ่านแผ่วไป...  
*****
โอ้เดือนดาวสกาวพราวพร่างพราย
ระยิบย้ายยามยลกมลมาตร 
เปล่งสีแสงแดงวับระยับปราถน์
พริ้มพิลาสคลาดเคลื่อนเสมือนใคร 
ช่างสดใสใฝ่ฝันสนานนัก
เจิดประจักษ์ปักษ์แน่นมิแคลนหาย 
มาชวนชื่นยืนมองเดือนผ่องพราย
ดาวเรียงรายหมายให้ได้คว้าชม 
ยืนเคียงข้างครั้งคราวมิหนาวนวล
มาเชิญชวนหวลไห้คล้ายสุขสม 
นั่งนับดาวคราวคืนดื่นชื่นชม
อภิรมณ์ห่มฟ้าราตรีกาล 
นั่นดาวใดคล้ายไก่มารายเรียง
กุ๊กกุ๊กเสียงเพียงว่าหฤหรรษ์ 
ดาวแมงป่องต้องใจคล้ายเยอรมัน
ดั่งเพลงหวานบัลลาส...ปราชญ์ชวนฟัง
นั่นปูใหญ่คล้ายใคร...พรายระยับ
ราศรีวับรับเรืองเฟื่องมนต์ขลัง... 
ราศรีมีไหมใครเกิดบ้าง
ส่วนฉันยังนั่ง...มอง...แมงป่องดาว 
ก็ราศรีพิจิก...ซีกฟ้านั้น
ดั่งตัวฉันนั่นเองเกรงปวดร้าว 
เขาว่าพลาดปราศรักพรากปวดราว
แมงป่องเศร้าคราวไร้...พิษหายหาง