..ในมุม..ของความเงียบเหงา ฉัน..ยังมองเห็นเรื่องราวเก่า..ครั้งก่อน ดวงตาสั่นไหว..แสดงออก..ซึ่งความอาทร ลึก-ลึก..คงหมายถึงความร้าวรอน..ในตอนนี้ ..หลายบทตอน..ระหว่างเราสอง ถูกจับจองอยู่ในความต่าง..ณ กาลเวลาตรงนี้ ใครอื่นบอก..เป็นไปไม่ได้หรอก..ฉันจำได้ดี ความหวั่นไหว จึงเริ่มก่อตัวมากขึ้นทุกที..จน..เราไม่มีกัน ..ฉันไม่เคยโทษ.. หรือนึกโกรธคำพูด..ของเขาเหล่านั้น เธอคือฟ้า..และฉันคือดิน ...เราแตกต่างกัน จะให้เธอร่วมแชร์ความฝัน..ได้อย่างไร ..ขอบคุณ..ที่เคยร่วมแบ่งรับ ความรู้สึก นึก..อยากเอ่ยคำนี้..ก่อนหันหลังให้ ทนเห็นเธอลำบากเพื่อ รักฉัน.. ไม่ได้อีกต่อไป เพราะเธอคือแก้วตาดวงใจ.. ..ที่ฉันรักและห่วงใย...มากกว่าตัวฉันเอง.. ++++++++++++++++++++++++++++++++++ .. อารมณ์พามั่วไปเรื่อย ๆ น่ะครับ กว่าจะจบได้ ... ..ก็เลยต้องขุดเอาเรื่องราวเก่า ๆ มากมาย ขึ้นมาช่วยเสริม อารมณ์ เฮ้อ..............
13 สิงหาคม 2545 23:21 น. - comment id 66985
งั้นเราหันหน้าให้ก็แล้วกัน
14 สิงหาคม 2545 00:43 น. - comment id 67021
อืมมม ก่อนหันหลังให้กัน ก้อต้องหันหน้าให้ก่อน....
14 สิงหาคม 2545 06:55 น. - comment id 67049
After you turn your back, you may need to walk away too, Ha???
14 สิงหาคม 2545 15:17 น. - comment id 67108
ขนาดมั่ว ๆ ก็ยังอุตสาห์จบได้ล่ะนะ
14 สิงหาคม 2545 16:52 น. - comment id 67136
^*^ ^*^ ^*^ มั่วได้ลงตัวเจงๆเลยคนอาไรเนี้ย.. ^ ..........................................