อยู่กับความรักที่พังมอด เธอทิ้งฉันไว้ให้กอดกับความปวดร้าว น้ำตารินไหล .. ให้เป็นเพื่อนคุยในวันร้าง..เรา ฉันกับความเศร้า เขากับคนที่ถูกใจ เธอไม่เคยเข้าใจความเจ็บร้าว ความโหดร้ายกับค่ำคืนนานยาว เคยเข้าใจไหม การลืมตา มีชีวิต กับหัวใจที่เต้นผิดเมื่อเธอจากไป จุดสมดุลย์ความเป็นหัวใจ.. มันเต้นถี่ช้าลงไป..เพราะเธอ
29 กรกฎาคม 2545 20:23 น. - comment id 63712
เย้ๆๆๆ อิอิ ชอบๆ ฮี่ๆ ^___^
29 กรกฎาคม 2545 20:26 น. - comment id 63715
มาแล้ว อยากบอกว่า กว่าจะจบ รอยหยักในสมองก็บางลงไปหลายหยัก แต่เพื่อความอยากเขียนให้เพราะ ยอมได้ทั้งนั้น ใช่มั้ยพี่แพรวา น้องน้ำค้าง
29 กรกฎาคม 2545 22:20 น. - comment id 63740
ไม่ได้หรอก.. มันเป็นชีวิตเราหนิเนอะ อิอิ
30 กรกฎาคม 2545 00:21 น. - comment id 63753
ง่ะ...ม่ายมีเรา ฮือๆๆ แต่ไม่เป็นไร เรามาเป็นหน้าม้า หุหุ
30 กรกฎาคม 2545 07:06 น. - comment id 63772
โอ้โห ใช้คำได้เศร้าลึกจังเลยค่ะ การลืมตา มีชีวิต กับหัวใจที่เต้นผิดเมื่อเธอจากไป จุดสมดุลย์ความเป็นหัวใจ.. มันเต้นถี่ช้าลงไป..เพราะเธอ
30 กรกฎาคม 2545 08:10 น. - comment id 63800
มาเป็น สักขีพยานจ๊ะ...อิอิ
30 กรกฎาคม 2545 13:01 น. - comment id 63883
มาแต่งงานกันหมดนี่เลยเถอะ อิอิ
30 กรกฎาคม 2545 15:46 น. - comment id 63925
เหอเหอ มาชมความสามารถของเราสามคนที่แต่งออกมาได้ ชอบจริงๆ บทนี้ วันหลังต่อกันใหม่นะพี่ๆน้องๆ
31 กรกฎาคม 2545 02:07 น. - comment id 64035
มาเป็นพยานรัก...เอ้ย มาชื่นชมบทกลอนจ้า