:::+:::เอื้อมไม่ถึง:::+:::(ขอโทษกั๊บ ขอโพสใหม่)

.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+.

แสงจันทร์ส่องประกายผืนน้ำ
มืดแล้วมืดค่ำ ฟ้าดำ คิดถึงเขา
คลื่นบรรเลงเพลงน้ำตาเบาๆ
กอดตัวเองในความเหงา ว่างเปล่าไร้ใคร
เอื้อมมือหวังคว้าแต่ที่ได้มาว่างเปล่า
ความรักสีเศร้าจับได้ความเหงา ฉันร้องไห้
จันทร์สะท้อน หัวใจหลอกหลอนคว้ามือออกไป
หลงคิดว่าใกล้ แต่คว้าไม่ได้ ทั้งจันทร์และเธอ				
comments powered by Disqus
  • ใสซื่อบริสุทธิ์

    29 กรกฎาคม 2545 20:22 น. - comment id 63711

    เหอ เหอ  หน้าม้าคนที่นึงรายงานตัว
    กว่าจะแต่งจบก็อ้วกแตก
  • ยังแคร์

    29 กรกฎาคม 2545 20:24 น. - comment id 63714

    กึ๋ย...อ่านแล้วขนลุก เพราะอ่ะ ชอบๆๆๆ
  • อัลมิตรา

    29 กรกฎาคม 2545 20:45 น. - comment id 63725

    ...อสูรอมจนเจ้าดับ..............................ลับแสง
    จะดีดดิ้นด้วยแรง.................................นิดน้อย
    ต้องค่อยค่อยตะแคง............................ให้หลุด ออกนา
    ที่มืดดำก็คล้อย.....................................เปล่งให้นวลขาว
  • แพรวา

    30 กรกฎาคม 2545 13:09 น. - comment id 63884

    เพราะมากค่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน