แจกันใบเก่าที่อยู่ตรงหน้า ลายดอกไม้คุ้นตาสีเทาหม่น แต่มีความสดใสมาปะปน เพราะมีใครบางคนมาแต่งเติม เธอและดอกไม้ช่องามนั้น เข้ามาในใจฉันยามแรกเริ่ม เพื่อมาแต่งเติมโลกใบเดิม และเข้ามาเพิ่มความอบอุ่นใจ ฉันนั่งมองดอกไม้ของเธอ ยามใดที่เผลอส่งใจไปให้ ดอกไม้ที่สื่อแทนความห่วงใย แม้แห้งกรอบไปยังไม่เก่าเลย
16 กรกฎาคม 2545 18:36 น. - comment id 61288
@^_^@
16 กรกฎาคม 2545 18:48 น. - comment id 61289
(=*-*=)
16 กรกฎาคม 2545 19:23 น. - comment id 61290
=^-^=
16 กรกฎาคม 2545 20:04 น. - comment id 61296
ประมาณรักเราไม่เก่าเลย ว่างั้นเหอะ *^_^*
16 กรกฎาคม 2545 23:07 น. - comment id 61317
น่าปลื้มใจจัง
16 กรกฎาคม 2545 23:10 น. - comment id 61320
อ๋า น่ารักดีครับกลอนบทนี้
16 กรกฎาคม 2545 23:52 น. - comment id 61339
ดอกไม้ ดอกไม้ ดอกไม้ หวาน หวาน หวาน บาน บาน บาน กลางใจ กลางใจ กลางใจ โคลอนแล้ว...จะเหี่ยวเฉาได้ไงจริงไหมนะจ๊ะ
17 กรกฎาคม 2545 00:10 น. - comment id 61342
หมั่นเติมน้ำนะ ดอกไม้จะสดสวยนานเท่านาน
17 กรกฎาคม 2545 09:19 น. - comment id 61352
อ่านเพลินและสรุปได้อย่างน่าประทับใจมากครับ
17 กรกฎาคม 2545 11:20 น. - comment id 61367
น่ารักจัง
17 กรกฎาคม 2545 19:14 น. - comment id 61414
แล้วจะเปลี่ยนดอกไม้ช่อใหม่หรือเปล่านะแจกัน:p
17 กรกฎาคม 2545 19:29 น. - comment id 61415
ขอบคุณน่ะคร๊าบ พี่ฝนนนนนน ยังจำป๋มได้ อิอิ เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยได้ เข้าแล้วอ่ะน่ะคร๊าบ ไว้ถ้าเข้าจะพยายามมาอ่านกลอนพี่ฝนบ่อยๆน้าคร๊าบผม ยังจำได้ เสมอฮ่ะ // ชอบกลอนจัง อบอุ่นมากเยย ช๊อบชอบอิอิ
20 กรกฎาคม 2545 13:33 น. - comment id 61810
ดอกไม้ย่อมมีวันร่วงโรยเป็นของธรรมชาติครับคุณโคลอน แต่ขอให้คนเรามีจิตใจที่มั่นคง สงบ และเยือกเย็นก็เป็นพอแล้วนะครับ ยินดีด้วยนะที่แต่งกลอนได้กินใจดีมาก.