แล้ววันนี้ฉันก็ยืนอยู่กับความอ้างว้าง ภาพเธออยู่ไกลสุดทาง จนเอื้อมไม่ถึง หัวใจต้องการใครซึ่งห่างไกลเกินรั้งดึง ความรู้สึกเพียงเสี้ยวหนึ่ง เธอคงไม่ซึ้งที่จะเข้าใจ ฉันควรทำอย่างไรให้เธอกลับมาเคียงใกล้เหมือนวันเก่า ช่วยลบเลือนที่ว่างเงียบเหงา ให้กลับเป็นที่เดิมของเราได้ไหม ฉันอยู่ที่นี่ลำพังและทุกครั้งก็ปวดร้าวหัวใจ ทรมานเกินกว่าจะทำอะไรได้ นอกจากเสียงร้องไห้ที่ไม่กล้าให้ใครได้ยิน ฉันยืนอยู่ที่นี่กับความรู้สึกอ่อนล้า จมอยู่กับน้ำตา วันคืนปวดปร่า ที่ไม่มีวันจบสิ้น อีกนานแค่ไหนที่หัวใจต้องถูกความหวั่นไหวกลืนกิน หวาดกลัวกับลมหายใจที่โรยริน กลัวมันจะจบสิ้นก่อนเธอกลับมา เพราะหัวใจฉันหวั่นไหวกับความพ่ายแพ้ ไม่อยากเป็นคนที่เธอไม่แคร์ กลัวความอ่อนแอจนล้า ได้โปรดสงสาร คนที่ทรมานกับการเลิกรา อยากได้ไออุ่นจากคนเคยคุ้นคืนมา .... ....ฉันอยากรู้สึกแค่ว่า..คืนวันเจ็บล้าไม่มีจริง ...
24 มิถุนายน 2545 01:23 น. - comment id 57337
มาต่อกลอนเศร้ากะยังแคร์ ท่ามกลางมรสุมเล็กน้อย แต่มะเป็นไร ก็ยังได้กลอนเศร้าแบบเราอ่ะนะ @^_^@
24 มิถุนายน 2545 03:12 น. - comment id 57341
ปายต่อกานตอนหนายยยยย.... มะยอมด้วยละ.... ทั้งหวานทั้งจอยเลย...
24 มิถุนายน 2545 11:11 น. - comment id 57360
แต่งมาซะยาวเลยนะพี่สาว กลอนเศร้าา ชีวิตจริงอย่าเศร้านะ ทั้งพี่ ทั้งยังแคร์เลยนะ
24 มิถุนายน 2545 12:49 น. - comment id 57373
อ่านแล้วก็รู้สึกเศร้าจริงๆเลยค่ะ แต่เป็นแค่กลอนหน่ะดีแล้ว คนจริงๆอย่าเศร้าตามกลอนเลยนะ
24 มิถุนายน 2545 15:54 น. - comment id 57380
อ่ะนะ.. ไม่ชวน เอิ๊กๆๆ
24 มิถุนายน 2545 16:42 น. - comment id 57393
เศร้าจังค่ะพี่
24 มิถุนายน 2545 16:57 น. - comment id 57402
เมื่อเธอไป เกินยากที่จะดึงดัน สิ่งเดียวที่ต้องทำคือยอมรับความเป็นจริง แล้วเวลาจะช่วยรักษาแผลที่ถูกคนใจร้ายทำเอง...
24 มิถุนายน 2545 17:10 น. - comment id 57418
เศร้าไปกับคูน สอลคนแล้ว แหละ อิ อิ
24 มิถุนายน 2545 21:51 น. - comment id 57474
วันหลังขอเผือกเศร้าและร้าวลึกด้วยนะจ๊ะ ๕๕๕
25 มิถุนายน 2545 02:14 น. - comment id 57502
พี่หวานขา~เก่งจิงๆอ้ะ >w
28 มิถุนายน 2545 15:48 น. - comment id 58035
เศร้าจริงๆ แต่เพราะดีจ่ะ