เคยหกล้มมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ กี่คนช่วยซ้ำ กี่คนช่วยไว้ นับได้ไม่น้อย บางคนกระหน่ำ เหมือนถูกผีซ้ำด้ามพลอย บางคนแสนดี อย่างกับเทวดาน้อย แปลงกาย เออหนอ..เจอคนมาก็มาก แต่มันเจ็บซ้ำซาก..น่าเบื่อหน่าย เทวดาว่าดี.. ก็อยู่กับที่ไม่ได้สักราย สงสัยต้องไปเกิดเป็นควาย..มีนกเอี้ยงเป็นเพื่อนตาย..ท่าจะดี
22 มิถุนายน 2545 23:43 น. - comment id 57187
อ้าววว เพ่นัน ไปซะแร้วววว กลับมาก่องๆ กลับมา
22 มิถุนายน 2545 23:59 น. - comment id 57193
เออเนาะ.....แพรวา อิอิ @^_^@
23 มิถุนายน 2545 03:14 น. - comment id 57206
เด๋วนี้ไม่เจอ จอยเลย หายปายเลยน๊า วันนี้ยังไม่ได้คุยกะน้องเก็ดเลยโย่วๆๆ เดี๋ยวไปตามกลับมาก่อน อิอิ
23 มิถุนายน 2545 09:38 น. - comment id 57218
โอว.....ไม่เคยคิดเลยว่าในวันหนึ่ง แพรวาจะแต่งกลอนออกมาแนวนี้ (เคยอ่านตั้งแต่ไม่เป็นสมาชิกน่ะ ชอบที่เขียนกลอนเศร้าได้ลึกซึ้งกินใจ)
23 มิถุนายน 2545 11:51 น. - comment id 57237
อ่านะ คิดอะไรอย่างนั้นอ่ะคะ เวลาเปลี่ยนอะไร ๆ มันก็เปลี่ยนอ่ะคะ เปงสัจธรรม
23 มิถุนายน 2545 12:23 น. - comment id 57246
มันไหลออกมากจากตัวน่ะ .อย่าถือสา สัจธรรมเช่นกันคับ..
23 มิถุนายน 2545 16:22 น. - comment id 57281
อึ๋ย พี่นันนน จายเย็นๆๆๆ